ثریا ایرانمنش. / لب پرچین /. اسپانیا .
أن روزها رفتند. آن روزهای خوش وافتابی. آن روزهای زیبای برفی در زیر اشعه زرین آفتاب آن روزها بر قله کوههای سرزمینم چگونه پای مینهادم بی هیچ ترسی ویا خوفی ویا کشته شدن به دوست یک دیوانه ویا پرتاب شدن ،
سالهاست که یک تپه نیمه ویران را ک‌وه مینامم واز اینکه در جلوی من قد علم کرده ا.از او سپاسگذارم ،
امروز دیگر نه با زمین الفتی دارم ونه با آسمان ومیل ندارم نام ترا بر زبان بیاورم چرا که ترا ونام ترا درون لوح سینه ام پنهان کرده ام
گاهی قلم را در دست میگیرم که بنویسم ، قلم در میان انگشتانم میلرزد واز جلو رفتن خوداری می‌کند خود نمیدانم چه بنویسم واز کجا .
آن روزهای روشن وافتابی از ما دور شدند پرده ای سیاه بر جهان ما سایه انداخت مردان نیمه وزنان یایسه وپیر وفرتوت رهبری مارا در جهان به دست گرفتند وجوانانما ن زیر ساطور تبدیل به گوشت قیمه شدند
ومابیخبر آنچه در اطرافمان میگذرد در آرزوهای کوچک خود پنهان بودیم از آن روزهای آفتابی بی غم وبی‌خبری از اینکه در جامعه تازه رشد کرده ما گلها میشکفتند وارز‌وها چقدر حقیر وکوچک بودند درون مدارس و دانشگاهها بجای علم حساب و علم معرفت معادله های سیاسی حل می‌شد وگروه گروه جداکانه برای خود دسته بندی میشدند ورهبری انتخاب می‌کردند واگر مجبور بودمد خودر ا ومال هستی خود را در اختیار این رهبر شرور وپست میگذاشتند کوری انهارا فرا گرفته بود و بد جوری انهارا خالی می‌کرد ، تهی می‌کرد واز خودشان وخان‌واده وسر زمین وخاکشان دور میساخت ،
گفته هایشان به نوعی دیگر بر زبان جاری میشدند کلمات زیبای فارسی وشعر وفن بیان جای خود را به تند خویی وهتاکی ونفرت از قانون وروش زندگی داده بود جاده خطرناکی جلوی پای جوانان ما باز شد .
حا ل چگونه بنویسم اگر چرخ فلک باشد حریرم ،،، ستاره سر بسر باشد دبیرم چگونه از هوایی بنویسم که دیگر برای تنفس کردن نیز خطرناک است هواهست وسیاهی وهمه حروف ما خوراک ماهی
ودیگر امیدی ویا أرزویی نیست هوسی نیست دیروز خوب گذشت شب سیاهی بر ما سایه آند اخته وفردای نا پیدا همه پیکر مارا میلرزاند……..که،،،
فردا چه خواهد شد !
نه دیگر عشق افسون،ر و دولت شب وبیداری وخماری مستی در زیر آسمان تهی از ستاره به کار من نمی آید.
ثریا ایرانمنش . 29/01/2022 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر