روزگار گذشته من با همه ناسازگاریها وزد وخوردها ومبارزات روزگار خوشی بود دنیا معنای دیگری داشت وهوای زندگیمان مساعد بود ، عمر وجوانی من میگذشت بی آنکه به آن بیاندیشم ، آن روزها سپری شده اند امروز هر چیزی درنظرم حزن اآور وغم انگیز است وهر عملی خستگی آور امروز میدانم با کمی سرمایه میتوانی شرکتی علم کنی ودر زیر لوای خدمات اجتماعی هرکاری انجام دهی از فروش اسلحه که رایجترین است تا فروش مواد مخدر وقاچا ق انسانها!! متاسفانه این کار از من ساخته نیست ، نبوده ونخواهد بود ،خوب دیگران مرواریها والماس وطلا دارند چیزهایی که محرک هوسهای زنانه است من قلم دارم چیزیکه به درد این دنیا وآخرت آن دنیا نمیخورد دراینجا هم با ید یک کانال فراغ را پیداکنی که درآنسوی آن سازمانی ترا بپروراند .
من هنوز بیاد گلبرگهای گلهای سرخ خانه ام هستم وبیاد آهنگهاییکه از رادیو بگوشم میرسید ودر خیابانها چشمانم بدنبال کسی میگشت که اورا گم کرده بودم .
من هفتم تو هشتی من هشتم تو نهی همه دردنبال هم میدویم . دیگر بفکر سرود ای دلیران کسی گوش فرا نمیدهد این صدای سکه هاست که گوش را نوازش میدهند قلب همه جنگاوران از کار ایستاده است ودهان شعر وموسیقی بسته شده وامروز دردست عده ای ای نا باب پست وناچیز میگردد .
نه بر خوشبختی روزگاران پیش گریستن واز دردهای امروز شرمسار بودن کافی نیست پدران ما خون خودرا با خاک آمیختند تا زمین را آباد ساختند ، اگر زمین سینه خودرا بشکافد چه فریاد ها گوش دنیاراکر خواهد کرد ، امروز این مرده ها هستند که برایمان قصه وافسانه میگویند ، برایمان آواز میخوانند وبرایمان نقش بازی میکنند یک زنده نیست که برخیزد ، یک مرد نیست که از جای برخیزد ، کسی آمادگی ندارد که بگوید : ماهستیم ، آماده ایم ، همه روحا وجسما فلج شده اند . خوب یونان اسیر شد ، نابود شد ، مصر با آنهمه عظمت وبزرگیش نابود شد حتی جنازه مردانش را به یغما بردند ومن توقع ندارم که دیگر سر زمینی بنام پارس یا ایران پای برجا بماند . هرچه بود تمام شد .من سر زمینم را درونم قلبم جای داده وبا خود آوردم نه بعنوان پناهنده ونه مهاجر آمدم تا برگردم برای ساختن آن سرزمین ، حال همانند مرغی کرچ روی پرندگان سر از تخم در آورده بی هیچ هیجانی به گذر زمان مینگرم . پایان
ثریا ایرانمنش . جمعه ششم مارس 2015 میلادی . اسپانیا .
امیدوارم این نوشته ها برجا بمانند ، آ……مین !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر