دوشنبه، فروردین ۰۷، ۱۴۰۲

نمی خواهم بدانم


 ثریا ایرانمنش و لب پرچین . اسپانیا 

تمام شب این ترانه  ورد زبانم بود  . نمیدانم . نمی خواهم  بدانم که ساز کهنه عشقم شکسته  بیدار شدم بیدار ماندم  باخود گفتم بیچاره  سالهاست که ساز عشق تو شکسته وساز زن به زیر خاک رفته وبرگشتی هم نیست  بخوان  اگر باقی ترانه را بیاد داری بخوان !!! 

این کار همیشگی من است یکپای اندیشه ام در دیروز ویکی در امروز وفردارا به حساب نمی آورم .

برای من فردایی وجود ندارد درواقع برای هیچکس فردایی نیست  همه به ناچار خودرا فریب میدهیم وفریب هایی که بما میدهند به درون گلو میفرستیم وقورت میدهیم برای  آتکه خفه نشویم با اشک آنهارا همراه میسازیم .

از گرد هم آیی ها وکنفرانس ها وکفته ها چیزی نمیگویم همه باخبرند یا دوست دارند یا میل  دارند فریب بخورند  این با خود آنهاست بمن ارتباطی ندارد  ابدا میلی ندارم وارد جرگه آنها شوم  وطرفداری ویرانگران را بنمایم .

اما زمانی که نام حقیقت را برزبان  میاورند  دل من میسوزد این کلمه بزرگی است حقیقت  با منطق فرق دارد حقیقت را باید درست ارزیابی کرد .

در حال حاضر یکصد رهبر داریم  صد ها هزار خدا وند نادیده ویا دیده شده  اگر چیزی را روی  دیواری نوشتی وخوششان نیامد انرا برایت سپید میکنند وزحمت ترا کم میکنند واگر خیلی  پشت کار داشته باشی و لجبازی کنی بکلی ترااز هرچه داری محروم مینمایند .

 تو اسیری بی آنکه بدانی  اسیر کی ودرکدام قفس محبوسی .

حال باید خدایان متعددی را پرستید تا به خدای واقعی که معلوم نیست کجاست رسید  من یک قمار بازم  روی همه خدایان کاو گذاشته ام بالاخره یکی میبرد وبمن هم سهمی میرسد !!

تنها خوشحالی من این است که همیشه پیش بینی هایم درست  از اب در میایند وثابت میشوند  دران زمان من نفس راحتی میکشم .

اگر دردها بگذارئد من نفس بکشم ...

آ پاد من برای همیشه مرد  قیمتش بالا بود با او راحت بودم حال با این لب تاپ که حروف انهم پاک شده  دارم خودم را به دوندگان میرسانم .که عقب نمانم  وثابت کنم  من هنوز میدوم خوب هم میدوم .

شب گذشت برنامه ای از آقای رضا هازلی مقیم استرلیا دیدم که چگو.نه حق کپی رایت خودرا گرفت    وداشت به بقیه میگفت آهای از جملات وکلمات وگفته های من استفاده نکنید که  مشمول غرامت میشوید . اما من همه را  درهوا پرواز میدهم   همه احساسم را همه  آرزوهایم را وهمه چیزهایی را که دردرونم  انبار کرده ام بگدار دیگران هم بدانند که تنها نیستند .

اما من تنهایم . تنهای تنها  بچه ها زندگی خودشانرا دارند  ومن به میهمانی آنها  میروم اما  درخانه خودم با خودم حرف میزنم با گلهایم با گلدانهای پر گل  واسمانی که هرصبح عکس انرا روی اینستاگرام میگذارم  . همین .

و....به این بازی که حضرت ولایتعهدی راه انداخته تا مارا سرگرم کند میخندم  خیلی هم خنده دار است کمدی جالبی است  مشتی معلوم الحال را به دنبال خود میکشد از این شهر به آ ن شهر هر چه باشد کاسب است انقدر این برنامه را ادامه میدهد تا ایرانستان جدیدی بوجود آید و.....من    زادگام را گم میکنم برای ابد . 

پایان

ثریا .27/03/2023 میلادی 


هیچ نظری موجود نیست: