ثریا ایرانمنش " لب پرچین " اسپانیا
تو هر غروب نظر میکنی به خانه من / افسوس که پنجره ها بسته اند و خانه تاریک است .
و.....من هر غروب سفر میکنم به خانه تو همه دربها باز وپنجره ها بازند ومن از سوراخ کلید به درون خانه ات مینگرم فریاد شادی دخترکی شیرین را که بغل به روی تو گشاده زیباترین تابلوی را که که میتوان نقاشی کرد تو گرفتاری باید فورا بروی بوسه ای هوایی وزمینی برایش میفرستی اما او باز به دنبال تو میاید ومانند یک بچه گربه زیر دست وپا های تو میلولد میل دارم اورا بغل بگیرم وببوسم وبگذارم تو به دکمه هایت برسی با انها ور بروی وفریادی را بلند کنی که تنها درکوهها می پیچد وکسی را از خواب بیدار نمیکند چهل وچهار سال کار همه همین بوده است حر ف حرف حرف تعریف تکذیب فحاشی وسر زمینی که میتوانست امروز بهشت برین روی زمین باشد تبدیل به یک آوار کرده هنوز هم آنرا تحویل نمیدهند چرا که صاحبخانه ندارد !از تو میپرسم برای رسیدن به کدام هدف اینهمه اشتیاق به خرج میدهی همه مردم اشتیاق های زیادی دارند اما هدفها نا معلوم است نیازشان نیز نا پیدا خوب آن ملت به همان میل کرد های خود احتیاج دارد به همراه ریاکاری ها وهنگامی که نمیتواند به همراه شاهپری یا شاهینی پرواز کند اورا مورد هدف قرا میدهد تیزی بسوی بالهای او در ترکش میگذارد اورا زخمی میکند تا جایی که روی زمین بیفتد وسپس خودرا قهرمان میداند چرا که شاهین پلند پروازی را به زمین کشیده است چندی پیش دریک برنامه لایو از شرم وخجالت نمیتوانستم چه بگویم چه کلمات رکیکی به هم میگفتند
گمان نکنم تو اهل آن گفتار ها باشی پس همینطور یمان دوست من .
برای رضای خاطر خویش وبرای رضای خاطر دوستدارانت وبخاطر بسپار که همه اعمال تو از کجا سر چشمه میگیرد .
انسانهایی وجود دارند که سالها آموخته اند ومیل دارند که خودشان باشند نیاز به انسانهایی مانند خویش دارند آنها سرنوشت خودرا درک کرده اند چه بسا انها به تنهایی سرنوشتی ملتی را تعیین نمایند .
حال مشتی جاهل دیوانه وارد سر زمینی غنی شده اند با خطابه ها واعلامیه ها بدون هیج مسئولیتی تنها چماق ودشنه واسلحه به دست دا رند جسا رت خودرا درون همان اشیاء. میبینند هیچ شهامتی ندارند انها غیر از ادم کشی چیزی در وجودشان نیست انسان وانسانیت را نمیشناسند آنها معنای سالم بودن وشاد زیستن را نمیدانند تنها ما ملتی بودیم که شادی را میشناختیم آوازهارا میشناختیم رقص را میشناختیم وحال درزیر یک اطاعت کور کورانه مشتی احمق باید همه چیزرا قربانی کنیم تابلوهای دستور ی مرتب بالا وپایین میشوند واعلام میکنند بخوابید نه بلند شوید بدوید نه بمیرید وبالاتر بالاترتراز قانون جنگل زیست میکنیم آنها همه جارا پوشش داده اند وما مردم تا حد مطیع هستیم !!
بر خلاف همه مردم من برایت مینویسم که هیج شتابی در بین نیست نسل دوم سوخت ونسل سوم روی به خودکشی آورده است از همه سو فریادهای زاری بلند است مرگ در آن دیار بیداد میکند سر زمین اجدادی لبریز از زخمهای طاعونی شده است بدتراز جذام حال چه کسانی میل دارند بگذارند که تو امثال تو اراده خودرا بکار بگیرید ووارد سرنوشتی ویا آینده ای شکوفا شوید نه شما باید یا سر تعظیم فرود اورید ویا مانند انها زبان کثیفی را بکار ببرید دیگر فضیلتی درکار نیست فضیلت را آن بانوی برنده "نوبل" به دست داشت که گفت زندان گونتانامورا بندید وهمه اطاعت کردند !!!! وما چه کودکانه به این اراجیف خندیدیم اویک رباط بود اورا ساخته بودند تا برای بستن آن زندان مخوف وازاد کردن این مردان آدمخوار همه را اماده سازد وما چه ساده دلانه باین ابلهان نگریستیم .
نگذار کودکت سرش را پایین بیاندازد بگدار با بازی های شیرین خود حتی زرتشت را نیز به خنده وادارد
امیدوارم این را فهمیده باشی .حال من هر غرو ب نظر میکنم به خانه تو . پنجهره هارا بازکن تا احساس من هم هوایی بخورد .
پایان /ثریا ایرانمنش 10/09/2021 میلادی .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر