چیزی ندارم بنویسم درانتظار خبر بودم او با سروهای سبز جوانش خدا خافظی کرد ورفت او مارا تنها گذاشت شمع نیمه سوخته را روشن کردم ودرکنارش میگریم .
از روز پیش بخود وعده داه بودم که میماند دیوانیگیست !
حال دیگر او نیست تا ببیند با هرجوانه خنجری نیز بر آسمان میرود وفریادی بلند است .
افسوس
او خاموش شد چه پر شکوه شعله های زندگیش خاموش گشتند او که خوبترین وبهتر ین شعله عشق وایثار ومهربانی ومحبت بوذ چون آتش مقدس زرتشت درسینه ما جای داشت .
خدا نگهدار ای خوبترین انسان که محبت را نیز باخود بردی اکنون کوهی از غم بردلم نشسته
میگویند که افتاب دوباره طلوع خواهد کرد اما من شب به اسمان مینگرم شاید ترا ببینم
مانمیتوانیم بدون تودر معبد خیال خود چیزی را بسازیم
هنوز در آنسوی سر زمین ما آفتاب مید رخشد ازپشت ابرهای خاکی وسیماب صبگاهی
بدرود ای بلندترین صخره های عالم بی تو کم کم کوهها فرو میریزند.
دیگر امیدی به فردا نداریم به دیروز هم نداشتیم خاک هم دیگر معجزه نمی کند .
بدون تو مجنون چگونه از باد ودرخت سراغ لیلارا بگیرد مجنون دلشکسته ومحزون درعصر سیاه .
بدرود ای همیشه زنده دردلهای پاک . بدرود .امشب ترا دراسمان خواهم یافت که سوسو میزنی 1 پایان
ثریا / اسپانیا " لب پرچین " پنجشبه هشتم اکتبر 2020 باید این روز را همیشه بخاطر سپرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر