" لب پرچین" ثریا ایرانمنش اسپانیا /
دل رو رو همان خون شد که بودی
بدان صحرا و هامون شد که بودی
در این خاکستر هستی چه گردی
در آتشدان و کانون شو که بودی
نمیدانم خبر چه بود ! خواب آلوده بودم چند کلمه در ذهنم نشست خبر از جایی آمده بود که می پنداشتم دیواری سخت وآهنین است اما گلی بود . انرا دلیت کردم پاک کردم تنها چند کلمه درمغزم میچرخد منظور چی بود وکی بود /
هیچ ! گمان میبردم میان چند انسان میگردم اما مشتی گوساله با کلمات رکیک وکثیف درسهایی که تازه از قبل دنیا اسلام ناب آموخته اند . دیگر چیزی نداشتم بگویم .
حال میبینم روی صفحه فیس بوک یا ازعشق وعاشقی های بی حد وحساب سخن میرود ویا از مناظر دلپذیر وگلهای رز ! دیگر هیچ /
به هر روی دیگر چیزی برای ما نمانده تا از ان حرف بزنیم به همین دلیل به دنبال قربانی میگردیم وتا یک قربانی گیر اوردیم مانند سگهای گرسنه باو حمله میکنیم یا قهرمانش میخوانیم از او بت می سازیم ویا اورا میکشیم ونابود مبکنیم حد و مرز مشخصی نداریم همه روانی شده ایم..
امروز نوه بزرگ پسری من راهی دانشگاه و شهر دانشگاهی خود شد دلم برایش تنگ میشود اما سرانجام کبوتران یک یک پرواز میکنند نمیتوان آنهارا درون لانه ها محبوس ساخت .
بنا براین من غیر ازهمین صفحه که شنونده بی ضرر وپر احساس من است ویک صفحه فیس بوک دیگر چیزی ندارم همه را بستم حوصله ندارم آخرین باری که به ایران رفتم جو عوض شده ومردم را دیدم میبایست درس بزرگی برای من میبود اما با ز آن حس هم خاکی وهمدلی مرا رها نمیکرد به دنبال کسی بودم تا پا به پای هم سخن بگوییم شعر بخوانیم موسیقی گوش کنیم از موسیقی حرف بزنیم حال دیگر موسیقی هم نیست گویا این هرزه نیز درهمه جا حرام اعلام شده هرچه روی پرده میاید همان قرو اطوار های زنان مردان گذشته است که دیگر همسن بابا وننه من شده اند ! راستی من چند سال دارم ؟ کمی از سی هشت سال بالاتر !!!!
خوب تقصیر من نبود زود شروع کردم !
شب گذشته بیاد یک متینگ خصوص همسر مرحومم افتادم . یک شب بمن گفت لباس بپوش با چند نفر از دوستان قدیم قراردارم منهم مانند همیشه امل وار یک بلوز ویک سارافون پوشیدم با یک کت روی آن ورفتیم به یک هتل معروف راستش یادم نیست کدام هتل ! بهر روی مارا به یک اطاق راهنمایی کردند هنگامی که وارد شدم چهار مرد المانی ویک ایرانی را دور میز دیدم اما از زن خبری نبود دربان به اهستگی کت مرا گرفت و صندلی مرا کشید تا بنشینم من نشستم شام آوردند مشروب اوردند همه به المانی حرف میزدند ومن ساکت نشسته بودم تنها یکی از انها با انگلیسی از من پرسید بچه هم دارید ؟ گفتم بلی !
گفت خیلی جوان بنظر میرسید ! تشکرکردم سخنان رانی ها با اخرین جرعه کنیاکها تمام شد وما بخانه برگشتیم از ان تعجب داشتم که چگونه امشب طرف پاتیل نشده بود !
چند ماهی گذشت من دریک دهکده بالای تپه با بچه ها مشغول سروکله زدن بودم واو د رآنسوی شهر مشغول تدارکات اولین کاری که کرد یک زن روسی کت وکلفت را بعنوان سکرترش بر گزید خوب 11 همه جا با او میرفت درهمه میهمانیها ودوره های اداری واگر کسی سوال میکرد همسرتان کجاست درجواب میگفت او بچه دار است ومواطب بچه ها آنها هم خیال میکردند من یک زن چادر ی کت وکلفت وگنده که رویم را سخت گرفته ام وحاضر نیستم درمیهمانیهای اداری شرکت کنم !!
خوب ایشان مدیر کل شدند آنهم بطورناگهانی اگر اسلامیون نیامده بودند چه بسا وزیر دارایی هم میشدند!!!!بیا دآن صلیب شکسته روی بازویش که خالکوبی شده بود وروی مچ دست راست او سه نقطه بطور منظم رسم شده بودم وهرگاه از او میپرسیدم اینها چیست میگفت درمدرسه با خود کار آنهارا خالکوبی کردم .
چه خوب شد که من همه اموال این جناب مدیر کل را گذاشتم وبا یک چمدان لباس وکتاب راهی فرنگ شدم .دیگرهیچگاه به آن خانه برنگشتم تا بقیه لباسها ویا کتابهایمرا بیاورم دوهزار جلد کتاب داشتم !!!! شوخی نیست انواع واقسام دیکشنری ها حتی قران به زبان انگلیسی وتمام نوشته های مرحوم شجاع الدین شفاع را وروح القوانین منتسکیو را !!!! فلاسفه قرون هیجدهم و چهاردهم !دیوان تمام شعرای قدیم وجدید ......!حتی کتاب امام جعفر صادق رانیز برایم کادو آوردند!!!!
حال دراین گوشه چند بچه جقله تازه به دوران رسیده وچند بروشور خارجی را خوانده برای من فیلسوف دهر شده اند دلم تنها برا ی کتابهایم میسوزد شاید توانستم یکصد جلد انهارا کم کم بخواهم تابرایم بفرستند همه رفتند گم شدند مخلوط با کتابهای دیکران شدند ومن مانند مادری درسوگ آن کتابها گریستم .حتی بیاد دارم زمانی دکتر" باقر عاقلی "که مدیر عامل فروشگا ه شهر وروستا بود با من بحث میکرد ومیگفت میخواهد یک کتابفروشی باز کند تا پسرش را درانجا بگذارد و طالب مقداری از کتابهای من بود به ایشان گفتم نه !!! نه فروشی نیستند فرزندان منند.
حال با بغض باید بنشینم تا مردکی مفنکی ازدرون پنجره اشپزخانه اش برایم قصه حسین کرد را بخواند .
واین بود سرگذشت ما . اقای محترمی که برای من پیام فرستادید من خود یک مردم یک مرد پر قدرت نه از جنس شما نامردان / پایان /
ثریا ایرانمنش . 17 آگوست 2020 میلادی . اسپانیا .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر