ثریا ایرانمنش " لب پرچین " .
اسپانیا !
---------------------------
ساقیا بر سرجان بار گران است تنم
باده ده باز رهان یک نفس از خویشتنم
من از این هستی خود سخت بجان آمده ام
تو چنان بیخبرم کن که ندانم این منم........" همام تبریزی "
دورانی در بعضی اوقات در زندگی انسانها پدید میاید که درآن باید جرئت داشت وبی انصاف بود ویا با انصاف وآنهارا دید - جرئت داشت که همه تحسین ها و گفته را که بیشتر حمل بر تملق وچاپلوسی بود واو داشت میاموخت دور بریزد وهمه چیز را بی پرده وروشن ببیند هم بزرگی را وهم ناتوانی را که به هرنژادی وسر زمینی باندازه بردباری وتحمل به آنها داده شده است .
تنها ان نژاد زنده وباقی میماند که اندیشه ها وخرد پرتوانش را مانند دریایی ویا ابشاری در اجتماع رها سازد چه درخط شعر وچه درخط موسیقی وچه درخط سیاست .
ما نا توان بودیم همه بیمار از یک بیماری به بیماری دیگر کوچ میکردیم ظرفیت چندانی برای بعضی از مسائل نداشتیم بیسوادی وکمبود تشخیص بد ونیک وکم شعوری جامعه را تشکیل میداد درهر موردی ما یا دنباله رو بودیم ویا عقب گرد سریعی داشتیم گویا زمان با ما راه نمیامد وما هم با زمان کاری نداشتیم کار خودمانرا انجام میدادیم .
شعر وموسیقی که دنیا را سیراب میکند در سر زمین ما همهرا به گریه وا میداشت وکلمات وجمله ها گویی هیچ تعهدی نداشتند تا خوب خودرا بما تفهیم نمایند .
شاید دراین کارها تعمدی بود نویسندگان ما آنکه کمی چیزی بارش بود آنچنان دربالای یک طاق رفیع مینشست که گویی مرحوم شکسپیر اورا بزرگ کرده وهمه چیز را باو آموخته است . ویا دیگران اگر چیزی بارشان بود آنچنان کلماترا در قالبهای سنگین جای میدادند که انسان ازخواندن آن بیزار میشد .
ایده الیسم دروغین بر جامعه ما حاکم شد بی اخلاقی وفمینیسم دروغین نجات بشر به دست عده ای که خودرا نمیتوانستند نجات دهند وچشمان ما به دست دیگری بود تا اورا دنبال کرده مانند گوسفند بع بع کنان به دنبالش راه بیفتیم .
در زمان گذشته وبقولی در چهارمین زمان ما ! موسیقی ما داشت رو به زوال میرفت خواب گلابی میدیدیم و کج کلاه خان یارمان بود وسپس بیراهه های حله آمد وکسی نپرسید حله کجاست واین آهنگهای نامونس از کجا وبوسیله چه کسانی ناگهان وارد بازار شد ؟ وشب تاریک آسمان بدون مهتاب وبلبلان همیشه طلبکار آغوش معشوق جای خودرا به سیاستی شاعرانه دادند آنهم شاعری که درمیان دود افیون خسته درمیان گرد های الوده به دنبال یک ایده الیسم گمشده وروح خودش میگشت ( آه که دلم اشفته وچشمانم تیره است ) ! .
و... همه آنها چیزهای بودند که کم کم در مغز جوانان ما نفوذ یافته عده ای آنهارا بالا آوردند وعده ای به سختی آنهارا هضم کردند اشعار بزرگان مخفی شد وخواننده بزرگمان درخلوت نشست وچه اشعار مبتذل سیاسی که رواج پیدا نکردند همه سیاسی شده بودند ناگهان ازته کوچه باجی همد ل به سوی خیابانهای بالای شهر هجوم آوردند لباسهای کهنه در مغازه ها وبوتیکهیا فرنگ صندوق صندوق سرازیر شد وهمه یک مارک بخو دشان آویختند که بلی ما ... این هستیم همان طاووس علیین که در گلزار گام بر میداریم !.
شاعری در خارج نشسته وسروده بود که :
درپاریس هستم ! ایا پاریس همان شهری نیست که میل داشتم تهرن بدینگونه باشد؟ .
پاریس از قرنها پیش ساخته شده بود وپایه هایش درخون ازادیخواهان ایستاده بود نه درکنار منقل وافیون ! موزه ها شکل گرفتند وویکتور هوگوی زاده شد که با ملت همراه بود وقهرمانی نظیر ناپلئون هرچند مورد ستم دولت فخیمه قرار گرفت وچهره اش را سیاه کردند اما او یک قهرمان بود وحال این موجود مفلو ک کتابش را به بازار فرستاده ودریک اطاق زیر شیروانی میخواست تهرانرا پاریس نماید ودانشگاه سوبورن افتتاح گردد ! اینها همه تقصیر دولت بود !!! نه تقصیر بیشعوری وبیسوادی ملتی که هنوز شاه چراغ را زیارت میکرد وبر آن دخیل میبست و هنوز پای پیاده به امام زاده داود میرفت وخط ماشین دودی شاه عبدالعظیم هنوز مشغول کار بود وکوره هایی آجر پزی مشغول پختن آجر بجای نان برای آینده ملتی که .....آزادی میخواست !
امروز یکهزار نفر کشته وگم شده وزندانها لبریز از جوانان وزنان ومردانی که تنها حق وحقوق خودرا میخواستند دنیای اولیگارشی زمان برده داری حاکم شده است گروه < آن تلکتولها> ناگهان به زمین فرو رفتند ویا چهره عوض کردند واین بود حاصل یک عمر زندگی ما .
روزی که وارد لندن میشدم تنها پاسپورتم را از دور نشان دادم ومامور بلند شد وگفت :خوش آمدید مام
امروز باید زیر نام دیگری وپاسپورت دیگری عرض اندام کنم وهزار باز توضیح بدهم که من کی هستم!..... هیچکس یک غریبه نه بیشتر . پایان
ثریا ایرانمنش . 11 فوریه 2020میلادی برابر با 22بهمن ماه 2578 شاهنشاهی !
--------------------------------------------------------------------------------
روز شوم 22 بهمن روز ویرانی سر زمینم به دست ملتی هوسباز واراذل اوباش خریداری شده از سر زمینهای دور دست امروز دیگر صاحب آن سر زمین نیستیم عربها / روسها / وچینی ها آنجارا از ما گرفته اند ومشغول تخم ریزی میباشند . برای ملت شریف ایران یک تسلیت بزرگ دارم که تقدیم میکنم. / ث
