« لب پرچین » ثریا ایرانمنش ! اسپانیا .
-----------------------------------------------
شاید اونجا توی ان دنیا ، دردبیزاری نباشه
میون پنجهرهاشون دیگه دیواری نبا شه !
بجای رفتن ووقت تلف کردن برای نوشتن این ارجیف میرفتی تو هم صاحب دینار ودرهم میشدی تا درکنج اطاقت درتنهایی با بیماری و تب ولرز وغیره دست وپنجه نرم نکنی وصدها خدمتکار وپیشخدمت ودکتر مخصوص بربا لای سرت بودند اما.... هیچکدام قادر به عقب انداختن مرگ نیستند .
خاطره آن سالها ، آن دردها زمانیکه که راه میرفتم تا حق زندگی کردنم را به دست بیاورم نمیدانم موفق شدم یانه ! بجای گریختن از همه مظاهر زندگی میبایست درصد د دوختن یک کیسه بزرگ بر میامدم چه بسا آن طماع هم بیشتر کیف میکرد . اوف نیازی بنود راه درازی را بروم .
حال همه ایند نیا یک بیمارستان شده است با بیماران گوناگون بدون طبیب ودرمان دردها جای اضطرابهارا گرفته اند شکنجه روح ها زخم دیده ورنج کشیده با عذابهای گوناگون در کنج زندانها زنان فریب خورده مردان فریب داده سرخورده از زندگی عشق وایمانرا ازدست داده گروه رقت انگیزی که نامشرا زندگی گذاشته اند .
.انکه از همه دردناکتر است فقرو بیماری نیست بیرحمی مردم نسبت به یگدیگر است اگر سر پوش دوزخ را برداریم شعله های جهنم همه مارا خواهد سوزانید .
حال سر پوشی روی این بی تفاوتی ها گذاشته ایم . دیگر درون گوشهایمان پنبه گذاشته ایم وصدای هیچ ستمدیده ارا نخواهیم شنید .
اروپا طعمه گرگان درنده امریکای ورشکسته ورندان درگوشه ای دست ( پدر وانده را میبوسند ) همه راهها به رم ختم میشود وکلید دار ما هم از رم کلید دربهشت را گرفت .
نه ، نباید تنها به غرقابها نگاه کرد ؟ خوب پس به چه کسی وکدام منظره بنگرم به مناظر درختان به آتش کشیده وساختمانها دود زده مهم نیست چه جنگی در کنارمان هست جنگ است یک جنک اقتصادی که بیشتر از جنک اتمی تلفات میدهد .
حال چگونه خودرا نجات دهیم ؟ با چه امیدی وکدام سو ؟ اوف خدا پاداشت را خواهد داد!!! خنده دار تر از این کلمات چیزی نیست کدام خدا ؟! کدام کائنات همه چیز درخود ما جای دارد حقوق خدایان منحصر به پاپها وملاهای خطا کار است آنها فرمانبردارند .
دیگر هیجانی نیست ، شوری نیست تا نا امیدی را ازتو دور کند درون پتو ها وملافه ها میلرزی دندانهایت بهم میخورند تب جدیدی وارد میشود تب چیست ؟ تب عشق نیست تبی است که هرروز ترا به تحلیل میبرد . وپس از بیست وچهار ساعت دوباره برمیخیزی دورهمان اطاق همان راهروهای تاریک وهمان حمام دیگر به کسی نمی اندیشی باز سیل در جانت روان است سیال است رودخانه زندگی ، به چه چیز دلبستگی داری ؟ ......
همه دلها به آنسو پرواز میکنند جانهای دلمرده ورنج کشیده عده ای چشم ودل سیرند وعده ای هنوز دستشان از تابوت دراز است ومیل دارند اازهم توشه ای بردارند شاید دران دنیا گرسنه ماندند.
چو بشنوی سخن اهل دل ، مگو که خطاست
شخن شناس نئی جان من خطا اینجاست
سرم به دنیا وعقب فرود نمی آید
تبارک الله از این فتنه ها که درسرماست
در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم واو در فغان ودر غوغاست
دلم زپرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که ازاین پرده کا ر ما به نواست ( حضرت حافظ )
ثریا ایرانمنش « لب پرچین » اسپانیا ۲۹ آگوست ۲۰۹ میلادی .....
