ثریا ایرانمنش » لب پرچین « اسپانیا !
بخت نا فرجام اگر با عاشقان یاری کند
یار عاشق سوز ما ، ترک دل آزار کند
چاره ساز اهل دل باشد ، می اندیشه سوز
کو قدح ؟ تا فارغم از رنج هشیاری کند ...........شادروان " رهی معیری "
روز گذشته سخت احساس مذهبی بودن بمن دست داده بود ! میل داشتم در این راه کاری بکنم ، !!! همه چیز دردرسترسم بود اما همه بیفایده اند ، فیلم " زنگهای سنت مری چرچ" را با شرکت اینگرید برگمن و آن آوازه خوان محبوبم با صدای گرم وجادویش را گذاشتم ونشستم به تماشا 1
سپس برخاستم این احساس مدهبی ته کشید ، فیلم را نیمه کاره رها کردم وبه خیابان رفتم چند گوله کاموا خوشگل دیدیم آنهارا خریدم وحال مانند یک خانم خوب مشغول بافندگی هستم تا هم دستهایم بکار بیفتند وهم بقیه نور چشمانرا از دست بدهم ، رنگی گلی این کاموا آنچنان درخشان وزیبا بود که پاهایم سست شد تی دخترک فروشنده هم گفت عجب نخ زیبایی وخوش رنگ !
خوب دوران باز نشستگی یعنی همین تنها یکدوست واقعی دارم که او هم از من دوراست وتنها با تلفن با یکدیگر حرف میرنیم او هفته آینده برای دیدن تنها دخترش به آمریکا میرود ، ودوماه تمام میماند ، او از خانواده های قدیم وصاحب نام خراسان است ، که امروز متاسفانه شهر ودیار و ابادی وخانه آنها دردست مشتی ارازل افتاده است هم از طرف خانواده وهم از طرف همسر صاحب نام وشهرت واعتباری بلند پایه میباشند وتا امروز کسی نتوانسته لکه ننگی بر دامان این خانواده بچسپاند تنها تازه به دوران رسیده ونو کیسه گاه خودشانرا باو چسپانیده اند تا از قدرت خانوادگی او تغذیه کنند وبرای خود اعتباری بخرند . از دوران دبیرستان با عمو زاده ها واین خانواد آشنا بودم وتا امروز همچنان سرنخ را دردست دارم .
خوشبختی آدم ها زمانی است که کار زیاد داشته باشند وبعد درکنار این کار ، غمی هم در زندگیش باشد غمی برای یک بدبختی موهوم ، فایده این غم این است که آدمرا وا میدارد تا به تلاش برخیزد و آن غمرا به طریقی از یاد ببرد ، البته این گفته بیشتر به زمانهای گذشته میباشد امروز غمی نیست انسانها بی تفاوتند در برابر مرگ ونیستی ونابودی همچنان یک علف خشک ایستاده اند وتماشا میکنند .
این انسان دوپا آنقدر بی تفاوت می ایستد تا سه پا بیابد پیرو فرتوت شود با یاری عصا ویا یه سه پا نقل مکان کند وسپس روی یک صندلی چرخدار بنشیند تا دیگران اورا حرکت دهند آن زمان است که دیگر تراژدی " اودیپوس " صورت تحقق بخود مگید مصیبت اینجاست که دیگر نمیتوان به جای اول برسد .
اودیپوس پدر خویش را کشته وبا مادر خویش همخوابه شده است این سیمای دردناک تاریخ است وهنگامیکه راز از پرده برون میافتد پسر مادررا نیز میکشد وبا دودست خود چشمانش را از کاسه بیرون میاورد آنگاه بصورت گدایی بدبخت وکور از دیاری به دیار سفر میکند تا سرانجام در نزدکی آتن به ناکامی میمیرد وآن عقده " اودیپ " از همینجا ناشی میشود .
امروز دیگر این داستانها کهنه شده عقده اودیپ در قلب یکی یکی آن گرگان آدمخوار که درسر زمین ما مشغول درو مردم بیچاره میباشند یک چیز تازه ای نیست آنها نیز پدرشانرا کشتند وبا مادرشان همخوابه شدند وطفلانی حرامزاده جانشین مردان واقعی ایران زمین کردند .
» هنوز آن کشتار وحشیانه سالهای 67 از یاد نرفته است وخون آنها تازه است » .
امرور من باید سر گذشت مردانی را بخوانم که روزی با آنها دمخور بودیم وامروز جایشان درکنارم خالیست و فرزندان آنها مارا نمیشناسند آنها مردان خود ساخته وبزرگی بودند که هنوز هم خانوادهایشان درسراسر دنیا مشغول ادامه راه مفید پدرانشان میباشند .
شب گذشته به گفته یک مرد مطبوعات ونویسنده گوش میدادم از آمدن به غربت سخت پشیمان بود اما درعین حال ماندن را نیز جایز نمیدانست . میل نداشت جزیی از یک کل باشد درحال حاضر کل مدفوع سر تاسر ایران را فرا گرفته است وهر قدمی که ما برداریم ویا چیزی برای آن کودکان بدبخت زباله گرد بفرستیم خدمتی باین گرگها کرده ایم .
نمیدانم چرا روز گذشته درگیر یک روح مدهبی شده بودم ؟ منکه ایمانی ندارم خودم هستم وقلب پر طپشم که لبریز از عشق است شاید دارد خالی میشود ! برای همین جانشین میخواهد ، انجیل را برداشتم متنی که به زبان لاتین بود خواندم ، | مادر آسمانی نامت مبارک خداوند همیشه باتوست برایم دعا کن برای گناهانم از حالا تا روزیکه خواهم مرد | سانتا ماریا .........
بهر روی منهم انسانی هستم وصاحب گناهانی نه از نوع دزدی وآدمکشی ووصله بر دامن دیگران چسپانیدن بلکه دروغ های سفید که بجایی بر نمیخورد تنها خودمرا آزارمیداد . آنقدر شهامت داشتم که به همسرم گفتم دیگر ترا نمیخواهم وزندگی در کنارتو بمن این احساس را میدهد که برای بقاء خود وفرزندانم دارم خودمرا بتو میفروشم و از این کار نفرت دارم ، مرا رها کن و رها شدم .پایان
هایهای گریه در پای توام آمد بیاد
هر کجا شاخ گلی بر طرف جویی یافتم .
ثریا ایرانمنش » لب پرچین « اسپانیا / 06/ 09/ 2018 میلادی برابر با 15 شهریور 1397 خورشیدی !
