ثریا ایرانمنش » لب پرچین « اسپانیا !
...........................................
همیشه باید ترسید ، از بلاهای ناگهانی ، واز فرو ریختن سقف ورفتن زیر آوارها ، همیشه انسان در حال خوف وترس است چرا که با ید روابط خودرا با خدای خودش حفظ کند باید قربانی بدهد ، وگاهی این قربانیها چه انبوهند وبزرگ ، ترک ایمان وبریدن از خدای ، گناهی بس بزرگ وغیر قابل بخشش است وبزرگترین جنایت محسوب میشود ( دررحال حاضر بگمانم نیمی از جهان ترک خدا گفته اند ) ؟! .
برای پیوند ابدی و همیشگی واینکه نا فرمانی نکرده باشی باید همیشه بهترین هارا قربانی کنی ، این بدعتی است که در ادیان ابراهیمی گذاشته اند ، نافرمانی ازاین امر کار پر خطری است از سویی دیگر ایمان بخدا کاری همیشه بی نهایت جدی است وانسان درهر لحظه باید آماده قر بانی دادن ویا قزبانی شدن باشد .
ایمان ابدا حالت عادی ندارد ، ایمان باید با درد وقربانی وشهید شدن توام باشد ! . یک ایمان عادی بی ارزش است ، چرا مهر ورزیدن ودوست داشتن واز گوهر خویش مایه گذاشتن اینهمه نا پایدار است ؟ ایمان با دردها کار دارد درد مداوم ، وبطور کلی انسان مرتب باید درحال جوشش باشد اگر یکبار قربانی بدهی کافی نیست نه ؛ نمیتوان برای همیشه یکبار قربانی داد وراحت نشست وگفت که من مالیاتم را پرداخته ام . در این ادیان درد و خود آزاری و قربانی کردن مرتب ادامه دارد وصلیب سنگین خود را باید هرکسی بردوش خود بکشد ! قربانی کر دن ویا قربانی دادن یک عمل یا فکر تاریخی نیست تبدل به یک اسطوره شده است وهر آن باید تکرار شود .
ایمان ما همیشه با اکراه درونی وخود آزاری ودردهمراه است ایمان ما شهید شدن است و راه شهدا را رفتن .
بهر روی ما همه انسانیم ، وانسان قدرتی برای مقابله با آنچه را که نمیداند ونمیبیند وناگهانی فرود میاید ، ندارد ، حس ششم ویا حس حیوانی دراو نیست بنا براین مجهز به انواع واقسام تسلیحات شده است ودرپشت آنها خودرا پنهان ساخته وهر آن منتظر اشاره ای است .
همه پیوند ها امروز از هم گسیخته همه دوستیها تبدیل به دشمنی ها شده وهمه خویشان واقوام از هم دور ودور تر میشوند چرا که همه میترسند ، از یک نیروی نامریی .
مهر ورزی ها تمام شده اند خرد جای خودرا به بیخردی وبی شعوری داده است ، لیسانس ودکترا را میتوان خیلی ارزان خرید ، اما شعو رباطن را به هیچ قیمتی نمیتوان دریافت کرد .
امروز سر زمین بزرگ قوم بنی اسرائیل میل دارد بر جهان حاکم باشد ودست به هرنوع حیله ای میزند وهر از گاهی احکام جدیدیرا وارد میکند وآن بهشت خیالی را در نظرها مجسم میسازد ودیگران نیز یا دربرابر او ایستاده اند ویا در پشت سراو ویا با او همراهند .
خر د ودانایی ودانش واسطوره های ما کم کم از بین رفتند وبه زیر خاک شدند ، دیگر معرفتی در میان اقوام نیست وشاهان واربابان حکومت میانند که اصل حاکمیت نیکی را نمیشناسد سخت دلی وفلز بودن با مهر یکی نمیشود وپیوندی نمی بندد ، نه نمیتوان شاه خودرا بر اسب نیکی ومهر استوار سازد .
وسر انجام زندگی ما به بن بست خواهد رسید . وهر آن باید درانتظار قربانی شدن ویا قربانی دادن باشیم .پایان
.....دیدم آنک از پس آن شیشه ها
سبز درسبز ، آن افق ، آن بیشه ها
نقشی از یک بیشه خون درمتن او
خون پاک رفتگان در بطن او
از پی آن چشم های مشتعل
یک حریق سرخ ، درباغی کسل ......؟
ثریا ایرانمنش لب پرچین « اسپانیا / 30/09/208 میلادی برابر با 8 مهر ماه 1397 خورشیدی !
