به پایان آمد این دفتر ، حکایت همچنان باقی
به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی
در اخبار میخواندم که به غیر از همسر جناب قالیباف شهردا رکه زمینهایی را به ثمن بخش شهرداری تهران باو فروخته پای جناب اجل پروفسور معروف آقای سمعیی هم بمیان آمده است !!
نباید زیاد تعجب کرد ، این کار همه ما ایرانیان است شهردارا سابق هم زمینها را بنام همسر وپسرانشان میفروختند سپس با سکته ناقص وحلوقم سرطان گرفته از دنیا رفتند ! البته منظور معاون آخرین شهردار تهران میباشد بیچاره مرحوم نیک پی اعدام شد ! جناب پروفسور سمیعی در ایران بسیار حرمت دارند ونور چشم ( آقا) میباشند چرا که آن یکی دسترا برایشان ساختند ووصل کردند وانگشتری هم بر آن نهادند که ما خیال کنیم دست واقعی است وهرسال هم برای جا آنداختن وروغنکاری به ام القراء تشریف فرما میشوند ودوست جناب استاد استادان که چندی پیش ریق رحمترا سر کشید بودند وکسی هم ندانست که درکجا مدفون شد تا قبر اورا خراب نکنند البته ایشان ( خودی بودند) از همان بدو ورد گفتند ونوشتند ما نوکریم در زمان قبل هم نوکر بودند بعد چاکر شدند وسرانجام ارباب چه بسا زمینهای من بدبخت راهم به رایگان به جناب پروفسور داده اند وگفته اند" بگیر بخور که بی صاحب ومفت است " .
البته من چشم داشتی نه به آن زمینها ونه آن ویلاها ونه آن اثاثیه داشتم چیزی را که باد بیاورد باد هم باخود میبرد ، قمار بر سر زن ، قمار برسر ملک ، قمار برسر زمین ، وگرفتن باج انسانرا ثروتمند میکند ، من بازی را بلد نبودم همه عمرم ازپشت میز قمار بازنده برخاستم چون دستم عریان بود دستمرا پنهان نمیکردم واگر احیانا دست خوبی داشتم رنگ رخسارم وطپش قلبم مرا لو میداد ورقبا میزدند ومیبردند .
روز گذشته در خانه پسرم میهمان بودم برای اولین بار آشپزخانه اورا دیدم خوب ، خلایق هرچه لایق چیزی کم وکسر نداشت دوازده هزار یورو تمام شده بود ! سپس به سر زمینشان مرا برد زمینی دریک محوطه محدود واز پیش ساخته شده دربالای تپه ! وقراراست ساخته شود . مدتی با سگ کوچولویشان بازی کردم با بچه ها بازی کردم باران شدیدی شروع شد ومن بخانه برگشتم نگاهی به آشپزخانه ام انداختم ....وگقتم باز هم خلایق هرچه لایق .نه! حسادت نکردم ، منهم درزمان خودم هنگامیکه خانه ساختم شرکت" اسپید "یک آشپزخانه کامل با مبل وصندلی را کادو بما داد ! جناب مهندس کامکار صاحب آن بود که روانش شاد، زر دوز شاه ( ناصرعرب ) برای خانه یک لوستر کریستال چهل شاخه آورد ! ویگ سرویس ظرف دوازه نفره روزنتال ! خانه یکهزار متری ، با چهارصد متر زیر بنا ، شش اطاق خواب ، استخر ، باغچه های لبریز از گل رزوچمن سبز وزیر زمینی که پاتطوق قمار بازان وتریاکیها ولوطیها ومطربان شد ومن عطای آنرا به لقایش بخشیدم وبه یک خانه تاریک اجاره ای به لندن رفتم .هنوز خبری از شورشر انقلاب شکوهمند نبود وهنوز مردم در آرامش کامل بسر یبردند اما من وبچه هایم درآن اطاق سر د وتاریک لندن تنها میلرزیدیم وخانه چپاوول شد به دست فامیل گرسنه از شهر ستان گریخته .
حال امروز صبح سری به بالکن زدم تا ببینم بازان چه ویرانی ببار آورده است ! تعجب کردم حتی یک لکه آب هم دربالکن نبود وحوله های من همچنان خشک روی بند لباس نشسته بودند . خوب نام این را چه بگذارم ؟ ونام آن یکیرا چه بگذارم البته پسر بدبخت من کمرش خرد شده شبانه روز کار میکند وهفته ها درسفر ونطاقی ودرس و کنفرانس است پشت میزننشته تا برایش تحفه بیاورند واز مزایای قانونی استفاده کنند ، بچه هایم مانند خود من همه کارمندی زندگی میکنیم واگر چیزی داریم ار بابت همان نان حلال است .برایمان کفایت میکند ، نه حسرت اتومبیل آخرین مدل دارم ونه حسرت خانه وفرشهای گرانبها همه را بجا گذاشتم وحال تماشاچی آنهایی هستم که جا پای ما گذاشته اند وخودم ؟ مینشینم وبرای یک افسانه شعر میسرایم . چونکه دیگر کسی نمانده است همه رفته اند ، همه آنهاییکه میشناختم دوستان ، رفقا ، آشنایان یا پیر واز کارافتاه شده اند ویا رفته اند ویا دیگر حوصله ندارند .ومن همچنان این دکمه هارا زیر انگشانم میفشارم تا قدرتشان تمام شود وکنار آن یکی بنشیند. پایان /
ثریا ایرانمنش / اسپانیا/ صبح روز دوشنبه 24 اکتبر 2016 میلادی زنجیره ای!!!!!.
