درهمین روزها وهمین ماهها بود که سر تو ودوتن از یارانت را زیر درخت نسترن بریدند ودرونش کاه کردند وتحفه برای شاه جدید آوردند ، دوران ناصری بود ، موههای چهره بجای عمودی افقی قد میکشیدند ، این نشان بزرگی وآدمیت بود! درآن ده کوره که هنوز اجداد وپدران تو بر مادیان ها والاغ وقاطر سوار بودند تو به چند زبان زنده دنیا آشنایی پیدا کردی ، ادبیات فرانسه وزبان انگلیسی را بخوبی فرا گرفتی ، از خیر ارث پدری گذشتی وبه همراه دویار دبستانی خود راهی اصفهان وسپس تهران ودست آخر ترکیه رفتید ، فامیل شمارا را طرد کردند واز ارثیه محروم ونام فامیل را نیز عوض کردند ، نه برادر ونه خواهر ونه هیچکس با تو نسبتیی نداشت همچنانکه امروز بامن کسی نسبتی ندارد !!! ترکیه عثمانی که امروز سلف آن میل دارد جا پای آنها بگذارد وحرمسراهارا توسعه بخشد وزنان به حرم برگردند ، تنها دنیای تو بود که از آنجا خودرا بفرانسه برسانی ، تو دردوران ناصری میزیستی وبخیال خود اندیشه هایترا جاری ساختی بلکه ملتی را از زیر فشار زور وستم رهایی بخشی ، بسوی قبله آمال خودحجت السلام شیخ جمال الدین اسد آبادی رفتی که خود یکی از مهرهای برجسته استعمار بود با آن چشمان روشن وابروان قهوه ای چه بسا نامش جمیز بود که تبدیل به جمال کرده بود در زیر آن عبا ودستار وردا وعمامه نمیشد تشخیص داد ، حال نوبت آن بود که ناصر الدین شاه بر خیزد ودولتی دیگر سر کار آید ، تو در نهایت فقر وبدبختی در ترکیه به درس دادن فرزندان ایرانی به زبان فارسی پرداختی ، اما روحت هنوز در ( آتشکده ها) میچرخید ودنبال اصل خود بودی بهر روی میرزا رضای با بردار دوست تو روحی به سوی » طرابوزان« که شما سه یار دبستانی درآنجا زندانی بودید آمد ، تا بلکه بتواند شمارا آزاد کند ، جناب شیخ اورا مامور کشتن ناصر الدین شاه کرد وقول آزادی شمارا به او داد ،اما پنهانی با دولت جدید ساخت همان کاری را که امروز اکثر ایرانیان انجام میدهند ، او فورا برگشت و با سابقه دوستی که با کامران میرزا داشت در یک زیارت خصوصی همراه گله راه افتاد تا شاه زاده عبدالعظیم وترتیب شاه را داد، اور ا گرفتند ومظفرالدین شاه خواستار برگرداندن شما از ترکیه شده ، درهمین روزها وهمین ایام بود در آن زمان ما هها نامی نداشتند ، حمل ، جوزا ومیزان بودند ، شمارا به تبریز برگرداندند میر غضب با محمد علیشاه درانتظارتان بود ! هرکدام از شما میدانستید که بسوی اجل میروید اصرار داشتید اولین نفر باشید ، تو ، روحی ، خبیرالملک ، میر غضب اول سر ترا برید زیر درخت پر گل نسترن ، سپس سر روحی ودست آخر خبیرالملک را وبا قساوت تمام پوست سر شمارا کندند ودرونش را با کاه پر کردند وتحفه شاهی را به دربار فرستادند ، تا شما باشید گرد علم ومعرفت نروید .
چاه های وقنات های آب را که به ثمن بخش فروختید امروز در دست همان پسر ( زعیم) است که به دنبال پدرش در باغستان پسته میدوید تا پسته های از درخت افتاده را بردارد وبخورد وپدرش مشغول باغبانی بود ، حال امروز همان آبهای زیر زمین وقناتها تبدیل به دلار سبز مغز پسته شده اند واو تکیه برجای سلطان داده است ، همان پسر بچه زعیم .
نباید فراموش کرد که سر زمین ما هیچگاه نباید رشد فکری وعقلی داشته باشد ، فکر کردن ممنوع ، نوشتن ممنوع امروز سبیلهال بلند آن ترک جایش را به ریشهای بلند تری داده است وما اندیشه ها وافکار ترا باید با قیمت سر سام آوری از مغازه ها بخریم خوشبختانه دوستی نازنین در فرانسه که علاقه شدیدی بتو وافکارت داشت کتاب اندیشه وزندگی ترا برایم فرستاد ودر پشت آن نوشت :
این کتاب باید تنها نزد بازمانده آن مرد بزرگ باشد .
نمیدانم چه بنویسم ، باد دربیرون غوغا به پا کرده مهم نیست ، من تنها از باد وحشت دارم ، باد حامل آوردن اشیاء کثیف وبی هویت است .
چندی پیش درجایی خواندم که حضرت عالم عالمین ومخبر الدین وصاحب امتیاز تلویزیونی عربی حضرت استادی علیرضا نوریزداده دایی میرزای مارا مردی یک لا قبا خواند ! حق دارد دایی میرزا بیشتر بفکر ملتش بود تا بفکر کت وشلوار آرمانی وعطر دلارهای عربی !
روزگار بدی است پسر عمو ، منهم مانند تو نشستم ونوشتم ، اما روز گذشته با یک حمله از طرف مشتی اراذل فهمیدم این ملت آدم بشو نیست ، هزاران سال هم بگذرد صدها میرزا آقاخان کرمانی ، ویا باستانی پاریزی ویا میرزا رضا پای به جهان بگذارند ، اینها همان خرانند ، تنها پالانشان عوض شده ، سر زمین ما ومردم ما بردگانی هستند که یا باید زیر تا ج ویا عمامه بردگی کنند یا شاه یارهبر ، راه سومی هم نیست .تنها یک پرانتز کوچک میان اینهمه غوغای دردناک باز شد ، تا آمدیم بفهمییم انسانیم ، پرانتز بسته شد ایکاش از همان دوران ناصری به عصر هجر مهاجرت میکردیم وآن پرانتر باز نمیشد وقبول داشتیم که ما یک (0کلونی) از دولتهای استعمار هستیم نه سر زمینی آزاد . باری به هرروی ، نان برسد ، عرق برسد ، تریاک برسد بقیه اش بما مربوط نیست ، زنی برای خاطر هرویین دختر یازده ساله اش را به دست مردی داد تا جلوی او باو تجاوز کند واین کار امروزی نیست وتنها او نیست از این شمه ها زیادند واز این قصه ها فراوان . ، پسر عمو بعد ها ما زیرر دست همان نوچه های ناصری خورد وخمیر شدیم ، نه تو بودی ونه دایی میرزا تا مارا نجات دهد ، تنها غروز مادری واستقامت او بود که ما توانستیم جان سالم بدر ببریم ومن امروز در کنج این اطاق بنشینم وبیاد تو وبقیه فامیل بگریم وهر نادان بی سر وپایی بخود جرئت دهد که مرا منکوب کند .پایان
صبح شنبه / 23/07/2016 میلادی /.
ساعت 04/28 دقیقه صبح !!!!
