ندانی زمرغان ، چرا مرغ شب /زهستی نشانی جزآوازش نیست ؟
بنالد به بستان شبان دراز/ تو گویی که امید فرداش نیست
من واورا یکی آسمانی نواست /اگر چهره ی مجلس آراش نیست
چه غم گر نداند ز یک نغمه بیش /که در لطافت هیچ همتاش نیست
به گمنامی اگر زید دراین جهان /جز آزاده ماندن تمناش نیست
من ومرغ شب را دراین آرزوست /کسی را بما جای پرخاش نیست
---------------------------------------------------------
بگوش من آید زپیری نهیب /چو بینم که مویم سپیدی گرفت
هزاران اختر آرزو پیش من /فرو مرد ، ویا ناپدیدی گرفت
شدم دوش به دوش بد گوهران /وزان دامن من پلیدی گرفت
بر آن گل که از گلش خاطرم /سحرگاه با خنده چیدی گرفت
دل تابناک از غم روزگار / عبار غم و نا امیدی گرفت
شعر : دکتر لطفعلی صورتگر .
ثریا ایرانمنش / جمعه 15 نوامبر 2013 میلادی .اسپانیا .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر