دوباره دلهره وجودم را فرا گرفت ، رفتم جعبه اینترنت وکامپیوترم راا درون وان گذاشتم وسه بار آنرا کر دادم وبرایشان دعا خواندم تا پاک و"حلال" شوند!
رویاها ازمن میگریختند بنا براین همه را به گردن اینترنت کافر خود انداختم حال دارد هدایتم میکند . گل زنبقم در باغچه گل داده ونرگس هایم رشد کرده اند هرگاه باین باغچه سر میزنم خودرا درعالم دیگری احساس میکنم در آسمان میان ستارگان ! کم کم داشت ادامه زندگی برایم مشگل میشد وهمه چیز سخت ودشوار ، زبان عامیانه ما تغییر کرده وزبان ادبیاتمان نیز دچار مشگل شده است اما من هنوز روی همان خط صاف راه میروم وبه سبک وسیاق گذشتگان مینویسم ، نه از سوزش نوک " سینه ام " ونه از خارش پیکرم !!! این نوع ادبیات مخصوص شعرای نو پرداز تازه کار وتازه به دوران رسیده است که اصرار دارنه همه شهوات درونشان را بصورت کلمه روی صفحه بیاورند شاید از این راه ارضا شوند و.جالب آنکه صاحب اندیشه ومدعی دیگران هم شده ودر خصوص تحول ادبیات ایران اظهار نظر میفرمایند !؟ .
امروز که اکثر زندگی ها از هم متلاشی شده وهم درصحنه زندگی گم شده اند نه رومی رومند ونه زنگی من همچنان به راه خود ادامه میدهم وگژ دار مریض راه میروم تا روزیکه زنده ام مغزم کار میکند ودستهایم قدرت آنرا دارند تا به روی تکمه های " لپ تاپ" بدوند .
داستانهای زیادی نوشته ام وآنهارا کنار میگذارم میل ندارم به دیگران خوراک بدهم دراین بازار مکاره که هرکسی میل دارد به دیگری آنهم درگذشته های دور بند کند وچند خطی سرهم کرده وآنرا به چاپ برساند ودرآرزوی شهر ت میسوزد آنهم شهرت بی خاصیت من ، گام هایم ر ا آهسته آهسته برمیدارم گاه ازکنار جاده های پر پیچ وهم وزمانی از یک جاده مستقیم وهموار عبور میکنم خروس خوان بیدار میشوم وتمام روز دراین فکرم که چه چیز تازه ای پیدا شده آنرا بقابم ، گاهی عصبی وبا یک حالت غضبناک توی کوچه راه میروم وبه مردم تنه میزنم میل دارم صدای کسی را دربیاورم اما ...سکوت زمانی با گامهای چسپناک وفلج شده روی یک نیمکت مینشینم وبه پیچک گیاهان که مانند مردم بی ریشه به تنه درخت دیگری چسپیده اند مینگرم وزمانی در یک افکار شیرین فرو میروم وبه عشق هایم میاندیشم که هنوزشهد آنها درون کندوی دلم جای دارند .
به آنچه که دارم راضیم ودرحسر ت هیچ چیز دیگر نیستم وهمین برایم زندگی است وآسایش ،
شب سال نو هنگامیکه لباس میپوشیدم دیدم همه صاحب تاریخ شده اند !! کفشهایم متعلق به یازده سال قبل ، پالتویم متعلق به سی وچهار سال قبل ودامن سیاهم متعلق به هشت سال قبل وبلوزم متعلق به چهار سال قبل وگردن بند مرواریدم متعلق به چهل وسه سال قبل است !!! آنهارا پوشیدم گویی همین الان از یک بوتیک شیک درآمده ام بوی خوش عطر قدیمی ام درفضا پیچیده بود .
ثریا/ اسپانیا / 2/1/13 چهارشنبه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر