همه شب ، من هستم وتنهاییم ، من هستم یک دفتر سپید ویک قلم سیاه ! من هستم وترانه های دیروزی وشکفتن درخویش بی هیچ هراسی از شبگردان ودزدان ناموس .
به دیوار روبرو خیره میشوم به عکس " او" که روی میز درقابی ساده نشسته درمیان گلهای رنگا رنگ ویک شمعدان بزرگ ، میدانم که هیچگاه باز نخواهد گشت .
او امروز درمیان دشتی خرم درمیان گلهای زیبای صحرایی وپونه های وحشی چشم بما دوخته است ، ماکه با چه حیلتی روی اورا با خاکستر بیخردی پوشاندیم .
او هیچگاه باز نخواهد گشت مقصد او معلوم است ومقصد ما نامعلوم .
هر شب من هستم وتنهایی واو که درقاب نشسته ومرا مینگرد ، آن چهره جاودان درانجماد سنگی از مرمر سپید ، درغربتی طولانی ، دراز کشیده ومن عابد پر آرزو دردل شب با او به گفتگویم .
هیچگاه نتوانستم اینهمه با خود صاف باشم ، آن نگاه مهربان درچهره ی درخشان با چشمان براق که آفرینده من بود ، پدر من بود ، وپدر سر زمینم.
او که پدری مهربان بود وفرزندان ناخلفی را درکنارش داشت فرزنذانی که درویران کردن وخیر وشر دروسایل ارتباط جمعی که سرگرمی دوران ما بود به هرموضوعی وهر پدیده قابل ذکری ، شوریدند چه خوب وچه بد ونظریه پردان رسانه ها درغرب سر نخ را می کشیدند وآتش بیار معرکه بودند . حال امروز برای ما چه مانده است ؟
ای مرغ سحر چو این شب تار / بگذشت از سر سیاهکاری
وزنغمه روحبخش سحری / رفت از خفتگان خماری
یزدان به کمال شد پدیدار / اهریمن زشتخو پشت حصاری
یاد آر این شمع مرده را یاد آر......... " علی اکبر دهخدا "
هیجان وعلاقمندان او درپی جنازه اش دریک سکوت وهم انگیز ره میسپردند در پشت جنازه شخصیتی که کمتر ازنیم قرن شب وروز خودرا صرف بیدار کردن مردگان از خواب خرگوشی کرد . وسر انجام همه ناراضی بودند !!!
در باز نویسی این خاطرات ممکن است عیبهایی هم باشد که احتیاج به بازنگری دارد.
ایکاش باو فرصتی میدادند. ساختار پر وسوسه ولبریز از دسیسه های قدرت سیاسی درجامعه ای مانند جامعه ما همیشه مقداری نا باوری هارا بوجود میاورد ، بیشتر آدمهای آن روزگار رفته اند وما هنوز نمیدانیم دنیا با ما چه کرده است ، بازماندگان مردان آن روز هم صلاح خودرا نمی بینند که دست درآتش کرده وشر بپا کنند .امروز کسی درباره او خاطره نویسی نکرده است یا اغراق شده ویا خوبیها ومحاسن او در میان بغض وکینه ها از بین رفته است او نمیدانست که پشت به باد داده وتکیه گاهش بسیار سست وناامن است او دراین گمان بود که ملتش اورا دوست دارد وچه اشتباهی تا جاییکه امروز حتی ریزه خوارن دربارش نیزاورا بباد ناسزا گرفته اند .او همیشه از جدا شدن وتکه تکه شدن سر زمینش میترسید وامروز چه بسا درآغوش خاک از اینهمه بعدالتی که درحق او شد وچشمان دزدان بین المللی به خاک کشور او دوخته شده است ، از درد بخود بلرزد .
اما او زنده است >
اگر باور ندارید از خورشید بپرسید ، از برفهای کوه سپید پای دربند سئوال کنید از خون دلیرانی که بخاک ریخته شد بپرسید .
باور نمیکنید ، شیر آرام درکنارخورشید نشسته ودرانتظار سوار است او شمشیرش را به دورانداخت وکره زمین را درمیان پنجه هایش میفشارد.
باور نمیکنید به آسمان پرستاره بنگرید اورا خواهید دید ، نه ( درماه) !! بلکه بین ستارگان آنکه ازهمه درخشان تراست.
امروز چهارم آبان وزاد روزولادت اوست ، تولدش مبارک . ونامش همیشه جاودان باد .
ثریا / ساکن اسپانیا/ چهارم آبانماه 1391/ برا بر با 25 اکتبر 2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر