دوشنبه، اسفند ۰۱، ۱۳۹۰

از تو نگویم

اگر از تو وسرز مینم نمیگویم ، نه اینکه فراموشم شده بلکه درحال حاضر کشوری به زیر خاک رفته دارم مانند شهر پمپی وباید خاک هارا کنار زد وسنگهای اصیل ودرخشان را بیرون آورد و به خورشید سلا می تازه داد و تا کمر درپیشگاه روشنی تابان خورشید خم شد ، نه در برابر قبله ی مجهول .

عشق بازی وجوانی وشراب لعل فام// مجلس انس وحریف همدم وشرب مدام// ساقی شکر دهان ومطرب شیرین سخن // همنیشنی نیک کردار وندیمی نیکنام // شاهدی از لطف وپاکی رشک آب زندگانی // دلبری درحس وخوبی غیرت ماه تمام //صف نشینان نیکخواه وپیشکاران با ادب // دوستداران صاحب اسرار وحریفان دوستکام//باده گلرنگ تلخ تیز خوش گوار سبک // نقلش ا ز لعل نگار ونقلش از یاقوت خام//

نکته دانی وبذله گویی چون حافظ شیرین سخن // وانکه این مجلس نجوید زندگی بروی حرام //

ودراین زمانه هیچ یک از آنچه دربالا رفت پیدا نخواهد شد ، باشد تا دنیای نوینی ونقشی تازه بر پا سازیم .

و....تو خود حدیث مفصل بخوان زین مجمل .

درجواب : خانم دکتر میم . دوست ویادگار دوران مدرسه وجوانی  یادش بخیر.                         ثریا. اسپانیا. دوشنبه

هیچ نظری موجود نیست: