تو بمان ، تو بساز

راست گفتی ، عشق خوبان آتش است

سخت میسوزاند ، اما دلکش است

--------------------------------------

راست گفتی ، خانه خانه توست

منم از دور درخلوت سرد خویش

با آتش عشق میدمم بسوی دشت بزرگ

میچکد بر رخ من اشک ملال

میشکند درسینه من تیر اندوه

که خانه من بر باداست

توبما ن ، تو بساز آن دیاررا که

نجنبید نفسی از نفس دیگر

من آن روح آواره ، از وحشت مرگ

منم آن سایه دیرین مانده ام چشم براه

شرمم آید از بیهودگی خویش

تو بمان ، تو بساز ، آن خانه دیرین

شاید این شاهد دیروزی

این غمزده مسکین

که دردیاری دور ، که نروید خاری

ازمهربانی ، پرزنان فرود آید

از آسمان تاریک

وببوسد سینه بی کینه تو

امروز تو قد برافراشته ای

سر خوش از باد ه پیروزی

خانه خانه توست ، خانه سیمین است

خانه ، خانه تو فرزند ایران زمین است

تو بمان ، تو بساز

من نه سبزم ، نه زردم ، نه آبی

بیرنگ بی رنگم

اگر مرگم بناگه سرزند

مرا مهر آن دیار در دل کافی است پس ،

تو بمان وتو بساز ، سرا سرای توست

----------------------------------

تقدیم به آزیخواهان بامید پیروزی آنان وجوانان وزنان برومند

ثریا/ اسپانیا/ بیست وششم بهمن ماه هشتاد ونه