روزه من !

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است

آری افطار رطب ، در رمضان مستحب است

روز ماه رمضان  ، زلف میفشان که فقیه

بخورد روزه خود را بگمانش که شب است

منعم از عشق کند زاهد وآگه نبود

شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است

شحنه اندر عقب است ومن از آن  میترسم

که لب لعل تو آلوده به ما ءالعنب است

زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد

این عجب نقطه خال تو بالای لب است

یارب این نقطه لب را که ببالا بنهاد

نقطه هرجا غلط افتد مکیدن ادب است ....شاطر عباس

...........ثریا ...اسپانیا .....................