آ خرین کلام این است که :
ما درزمانی زندگی میکنیم که به آن میگویند جنگ اقتصادی و
وحشتناک تراز تما م جنگها میباشد وشاید تنها جنگی که بتواند
با آن برابری کند جنگ اتمی است ،
در سپاه پاسداران و ووزارت اطلاعا ت کسانی سرمایه گذاری
کرده اند که هیچگاه بفکرشان نمیرسید روزی در راس چنین
قدرتی قرار بگیرند ، قدرت اقتصادی سپاه قوی ترا قدرت زمان
راکفلرها وبقیه میباشد ودیدیم که چگونه آنها سرنگون شدند ،
کسانی که بین ایران واروپا وآمریا درتدد ورفت وآمد میباشند
تنها سرگرمیشان این است که بقیه را بشناسند ومحدوده
دشمنی هارا بهتر بببیند ، امروز کسی برای اندیشه ها وگفتارها
تره هم خورد نمیکند وما دربدران وآوارگان به هیچ میاییم ،
کسی ویا کسانی میل ندارند که منافع خودرا فدای احساسات
ووطن پرستی کنند ، امروز وطن همان است که میشود آنرا
به همه جا برد در شکلهای مختلف و.......ما
دون کیشوتهای بیچاره ای هستیم که داریم با اشباح میجنگیم
سی سال است که این دولت منافع بزرگان را حفظ کرده
وسی سال دیگر یعنی تا زمانی که همه چیز ما تمام شد کسانی باید
باشند تا منافع را حفظ نمایند ،
وطن یعنی چه ؟ ، پرچم چیست ؟ خاک کجاست ؟ سرزمین
مادری وپدری را درکتابهای فارسی مدرسه ها باید پیدا کرد
خوب این بود آخرین کلام ، هرچه بوده شد تمام ،
پس بهترا ست که برویم به دنبال رنگ خیال که بهترین رنکهاست
.........
.......... بامید بر آورده شدن آرزوهای بی حساب ما وبامید
روزیکه نسیمی خوش بنام آزادی بر سراسر دشت پهناور ایران
بوزد ، اگر ایرانی باقی ماند . ثریا /اسپانیا /
از : یادداشتهای روزانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر