ای شناخته شده ،
میل دارم از گنداب سیاست بیرون بزنم و مغزم را ببندم رو بسوی خوشیهایی بکنم که در دلم انباشته ام ، من همیشه حتی پیش از جشن های کریسمس ا نوروز در یک توهم و گنگی گم میشوم
.
امروز گردشی در شهر داشتم و ناهاری در آفتاب گرم پاییزی ، اما ، دلم گرفت شهر خاموش بود اکثر مغازه و رستورانهای شیکی که در آنجا غذا به همراه بهترین شرابها میخوردم بسته شده و جایش را به پیتزا فروشی داده بود یا سوپر مارکت های اروپایی
غمی سنگین بر روی شهر سایه انداخته بود واین غم در دل من هم نشست .نکاهی به ابرهای سیاه و سپید بدون باران در آسمان انداختم شاید چهره ترا درمیان ابرها ببینم ، اما بی فایده بود باز قیافه مردی با ریش سپید بلند دراز کشیده بود ،
به خابان خودمان که وارد شدم گویی مرا بطرف زندان میبردند خیابان خلوت ساکت با ردیف اتومبیلهای رنگ وا رنگ ،پارک خالی ، مغازه ها بسته سایه سنگینی بر روی شهر افتاده ، گویی یک بختک .خود را روی همه چیز انداخته است
امسال نمیدانم چندمین کریسمس را دراین شهر جشن میگیرم شاید هم نگرفتم و باز د ر کنار درخت تنها نشستم و به شمع ها خیره شدم .
بخانه که برگشتم اولین کارم ین بود که مصاحبه های نیمه کاره ترا ببینم با آنکه از چند مصاحبه گر/ روزنامه نگار دل خوشی ندارم اما این بی میلی را درصورت مهربان تو پنهان کردم همه را جمع آوری کرده ام و مانند آلبومی ورق میزنم و صد باره گوش میدهم و هر بار بیگناهی تو برایم بیشتر و بیشتر میشود درگذشته فریدون فرخزاد را هم به همین ترتیب دچار زخم روح کردند و زمانیکه او را تکه تکه نمودند نشستند بر پاره های او گریستند ، این کار ماست اما من با بقیه فرق دارم من زنده هارا ستایش میکنم مرده پر ست نیستم .
کریسمس ونوروز ما سالهاست که احساساتی بودن ما را به انحراف کشانده است بجز برای عده معدودی که هنوز دلشان در گروی میلاد آن " نینیو " میباشد نوروز هم مرا غمگین میکند چون تنها باید با دیوارها دید و بازدید کنم ، واحینا چند تلفن تبریک ویا کارت یا پیام روی صفحات مجازی .
پشت سر ترا نگاه میکنم با کتابهای ردیف شده بوی ترا احساس میکنم بوی خوب مهربانی و بوی خوب کتاب و بوی خوب قلم بهترین اسلحه . شمشیرت زا غلاف کن و یا حداقل به روی من نشانه مرو چرا که چشمان من ترا ستایش میکنند .
همه چیز مانند سالهای قبل از جنگ جهانی دوم پیش میرود اگر سایه صلحی در گوشه ای باشد آن سیری ناپذیران صلح طلبان علفی ، سر بیرون میاورند و چکمه ها را آماده میسازند .
امروز چشمان دنیا به دو نقطه و دو محل متمرکز شده است در آن دو عمیقا احساس میشود که سرنوشت ملتها در حال رسیدن به نقطه ایست بی آینده .
امروز در رستورانی که ناهار میخوردم صاحب رستوران پرسید فرانسوی هستی یا یونانی ؟ گفتم هیچکدام متعلق به ایران قدیم هستم .گفت : آه ، ایران ، میدانی امن ترین و بهترین جا برای توریستهاست ! روی سرم اگر شاخها دیده میشد صدها شاخ سبز شده بودند ، گفتم شاید ، اما برای من امنیتی در بر ندارد بلکه ترسناکترین سر زمینی است که ممکن است من به آنجا بروم .این سر زمین روزی و روزگاری کشوری بزرگ بود کم کم فقیر شد و امروز فقیر تر.
به دیوارهای شهر نگاه میکردم به ساختمانها نیمه کاره رها شده و به زمینهای خشک بی آب گلهایی که بطور وحشی به اصرار خود را زنده نگاه داشته و روی زمین پهن شده بودند.
ای آشنا ، چیزی از نقش پدر مرا درصورت و هیکل خود داری چشمان پدرم سیاه بودند و عزیز دردانه زنان شهر و خیلی زود هم دنیا را ترک کرد سی وشش ساله بود و من پنج ساله ! شبها در تختخواب او میخوابیدم گویی ندایی بمن میرسید که او زود مرا ترک خواهد کرد .
فیس بوک را بخاطر تو باز کردم اما بعد با هجوم کسانی که میل به دیدارشان نداشتم و ترا در یکسو گذاشته بودند آنرا بستم تنها زمانی موفق به دیدار تو میشوم که برنامه تازه ای روی یوتیوپ بگذاری و من آنرا در پرونده محفوظ نگاه دارم .
مدتهاست از تو بیخبرم مدتهاست دیگر جنجال تازه ای در اطراف تو به پا نشده گاهی آن پیرمرد چرندی میگفت او را هم خفه کردم .
روزهای پریشانی ما فرا رسیده است آیا ممکن است با خودشان چیزهای تازه ای را بیاورند .گذرگاه عشق بسته شد برای سفر به دیار عشق راهی طولانی را باید طی کرد راهی که از هر سو دچار بی اعتقادی وبی اعتمادی و شک میشوی.
آه..... شاید بتوانم ترا پسر عزیزم خطاب کنم ، عیبی که ندارد ، پسران من همه در سفرند و من از انها دورم .تو نیز یکی از آنها باش /..ث
شنبه
