شب خفته در سکوت ،
شب درمیان اوهام ،
وزاویه های ناشناس
خفته است
او کجاست ؟ آن زن
ای زن بگو ، به دنبال چیستی؟
-------
نه ، به دنبال هیچکس ، اما به دنبال چیزی هستم ، یک جستجو گر ، که تا آخرین لحظه مشغول کاوشم ، دنبال چیز ویا کس خاصی نمیروم ، همهرا بیازمودم!! همه چیز را دیدم ، هنوز خسته نیستم وهنوز میروم تا جستجو کنم ! چه چیزی را؟
من هیچگاه به چیزی قانع نبودم ، درعشق بیشترین سهمرا میخواستم ، میل نداشتم یک وسیله باشم ، متاسفانه مردان از زن بالای چهل سال چندان خوششان نمیاید همه مرافعه هاوجنگها برای همان یک تکه پرده بکارت و زیر بیست سال است ، نه بیشتر ، من نه به دنبال رسالت هستم ونه به دنبال کاووش معادن ، من تنها جستجو میکنم ، برایم جالب است که میبینم مردی زن سی وهشت ساله اش را رها میکند با چند بچه ، وخود با همه ثروتش میرود دنبال یک زن بیست ودوساله شوهر دار!!! با یک بچه کوچک وشلوار کثیف بچه اورا عوض میکند صبح زود از نانوایی نان تازه میخرد تا صبحانه را آماده کند وآن زن که شوهرش درفاضل آبها دارد سیم کشی میکند از یک کامیبابی شبانه هنوز در تختخواب غلط میزند ومرد به تماشای پیکر کت وکلفت وپاهها وباسن بزرگ او نشسته است .
برایم جالب است ، اگر بتوانم به آن حد برسم وببینم چه چیزی درون این آدمهای دم دار میلغزد تا باین حد سقوط میکنند ، آنگاه میدانم که کشف بزرگی کرده ام .
تنها چیزی که امروز دستگیرم شده این است :
مردان تا زمانی جوانند ، دنبال مادر میگردند وهنگامیکه پا به سنین بالای عمر گذاشتند به دنبال عروسکهای رنگ وارنگ میروند ، این آخرین کشف من است !
این جستجو توفیق من بود وهنوز هم باز به چستجویم ادامه میدهم ، من زیباییهارا ستایش میکنم ، برایم فرق ندارد ماده باشد یا نر ، زیبایی دارد ، مانند یک گل ومانند پرنده گان رنگین پر ، محال است از یک کلاغ خوشم بیاید ویا از دیدارش لذت ببرم ، دراین جستجوهایم به دست اندازهای زیادی افتادم ، چاله چوله زیا دبود ، دردست من تنها یک دفترچه ویک قلم بود تا نسخه برداری کنم ، جستجو ها دربین تولد ومرگ ، جستجو درعشقهای که بوی شهوت میدادند ، قالبی برای یک انسان بخصوص یک مرد درذهنم نساخته بودم ونساخته ام ، به دنبال عشق عرفانی هم نیستم درعشق به دنبال لذت آن میروم ، شاید هم چون اینهمه پستی وآلودگی را درانسانها دیده ام میل دارم علت آنرا بدانم ، من گرد ( انسان ) میگردم که متاسفانه وجود ندارد تنها نامی از او میبرند ، هیچ حقیقتی درمیان نیست وهیچ عدالتی وجود ندارد وهیچ معجزه ای بوقوع نخواهد پیوست ، هر چه هست واهی وحیال است ، من درنوشته هایم کمتر چشم انداز زیباییهارا نشان داده ام ، بیشتر راهها با سنگلاخها ختم شده اند ، چون هر چشم انداز زیبایی درنظرم بیشتر از یکساعت یا یک روز ویا یک هفته بیشتر دوام نیافته است ، روزگاری سخت عاشق اشعار( فروغ )بودم واورا پیشرو زنان میدانستم ، هنگامیکه اشعارشرا به چاه متعفن سیاست انداخت ، وقران خوان شد وآیه های زمینی را که نقشی از تورات است سرود وهنگامیکه درانتظار کسی بود که میاید ونانرا قسمت میکند پله های خانه اش را جاروب کرده بود ، از او کناره گرفتم ، شاعران دیگری هم بودند که خودرا دراین راه به معرض فروش گذاردند ، نامی از آنها نمیبرم یا جان داده اند ویا درفراموشی مطلق فرو رفته اند ، اینجا نا امید شدم ، دیگر همراه وهمزاد وتوشه ای نداشتم ، مردان دورهم جمع شدند وزنان یا درمطبخ یا درگوشه زندان ویا اسیر دست زندانبانی بنام همسر ، کمتر زنی را دیدم که با مردش همراه باشد ویا مردی را دیدم که به همسر وخانواده اش وفادار باشد ، اگر هم وفا دار بود علتی داشت وابستگی مالی وخانوادگی بود اما درپنهانی بکار عشقبازی با عروشکهای جاندار میپرداخت .
من نمیتوانم خودمرا مدافع زن بدانم چیزی بنام زنیت درمن باقی نمانده ، الان دوقسمت شده ام نیمم مرد ونیم دیگرم زن گاهی سعی میکنم که نیمه مرد را بر نیمه دیگر غالب سازم چرا که طبیعت اینگونه حکم میکند ، مردانی را دیدم که از ظرافت روح واندیشه انسانرا به گریه وا میداشتند..
هنوز به جستجویم ادامه میدهم هرچه درها بسته باشند اما من با مشت بر هر دری میکوبم آنرا باز میکنم وبه درون میروم ، اینها که مینویسم دفاع نامه من نیستند ، دردنامه هم نیستند تنها پیام آورند ، و..... من درب آخر که زدم یک در شکسته بود .
امروز نه برای نسل خودم مینویسم ونه برای نسل آتی ، معلوم نیست نسل آینده به چه شکلی ظهور کند شاید از سیارات دیگری انسانهای دیگری بر روی کره زمین آمدند آنها نه خطوط و نه اندیشه مرا نخواهند فهمید مانند بعضی از انسانهایی که امروز دراطرافم میبینم ، آنها معنای کلامرا نمیدانند چیست ، مردی دریکی از زوایای روزانه چیزکی نوشته بود ودر آخر آن ذکر کرده بود که ( این مانیفست ) من است خانمی پرسیده بودچی چی شماست ؟؟؟؟؟ این همه شعور ومعلومات انسانهای امروزی ماست که با کله پاچه ومغز وبنا گوش تعلیمات دینی میخوانند وآیه هارا از حفظ دارند وافتخار میکنند که ماه مبارک رمضان درپیش است !.من چه دارم بنویسم ؟ برای اینها همسر یعنی ارباب خانه ، یعنی خورشید ، یعنی صاحب ، اما برای من ازدواج یک شرکت سهامی با مسئولیتهای نامحدود است ، هریک سهمی در این شراکت دارند وبا هم باید زندگی و نسلهارا بسازند ، مرد برای من نه ارباب است نه صاحب ونه خورشید ، خورشید من درآسمان است که هرروز اورا ستایش میکنم ، خدای من در قلبم واندیشه ام پنهان است بقیه شعرند . وفلسفه وریا ومکر ودکانداری از نوع قد یمیترین آن .
من هنوز به جستجویم ادامه میدهم ، تا روزی که ماهیچه ها ازکار بیافتند وبه فراموشی مطلق فرو روم یعنی مرگ شعور ومغز .
پایان
ثریا ایرانمنش / اسپانیا / شنبه
