اميد

دور شو از من اى شب ، ،دور ،ً ،دور ،

دريچه هاى روشنايى را باز كن 

بگذار همه ستاره گان بر زمين فرود أيند 

اميد از من دور شد ، وسالهاست كه ديگر دستم به آسمان نميرسد

فراموش كرده ام ستاره اى در بختم درخشيد

دور شو اى شب وحشت 

بگذار دامنم ستاره باران شود 

به هر كس يك ستاره هديه ميدهم 

تا همه خانه هاى شهر

ستاره با ران شوند ،

در كوچه هاى شهر ما  ، آفتاب ميدرخشد

آشناي من ديريست رفته ،

تنها درب نيمه باز ،نشان از رفتن او ميدهد،

سر خط روزنامه همه باخون قرمزنند 

آخرين شام آن مرد يگانه 

به همراه كوچ من ،يك اتفاق بود

يك تجسم از يك نسل گمشده 

پرده ها در وزش باد تكان ميخورند

ومن بياد  سقف هاى شكافته ، 

با رگبارهاى مسلسل ديوانه ها هستم 

 رگبار نوشته هايم تمام شدند 

شعرم بخون نشست 

دل ميگفت از عشق بنويس 

درخيابانها غربت ، عشقى نيست 

همه گم شده اند ، همه گمشده اند 

من اسير زمان ، زندانى حلقه هاى  سرزمينم هستم

از أسمان ويران شده 

با چه حقارتى سقوط كرديم 

دوباره خواهم نوشت 

آن شعر زيبايى را  كه براى تو سروده بودم 

-------------------ثريا 

ثريا ايرانمنش /اسپانيا /17/11/2015 ميلادى