گمان نکنم که ایران دیگر ایرانی شود که ما در آرزوهای خود به آن
شکل داده ایم ، پرچم ها به اهتزاز درمیایند امانمیدانند به کدام سوی
حرکت کنند ، نباید فراموش کنیم که ما بین سه قدرت جهانی تقسیم
شده ایم وهرکدام از آنها دست نشانده های خودرا درایران دارند وآنها
را تغذیه میکنند ، اسلامیان افراطی سراسر منطقه را گرفته اند و
ریاست جمهموری امریکا درحال حاضر گرایشش به طرف اعراب
ومسلمانان است وفراموش نکنیم که ایران یک کشور مسلمان زده و
زیر فشار افکار قوم غالب دارد دست وپا میزند واز سوی دیگر در
پشت درهای بسته امام زمان دیگری بانتظار ظهورش نشسته است
که همان کلمات ، همان گفتار را با زبان فارسی پیچیده برای ما در
داروخانه اش نگاه داشته است اگر بر فرض محال هم شاه جوان
به ایران بر گردد بیشتراز چند صباحی نمیتواند ار آنجا بماند.
مغزها بد جوری شستشو داده شده اند من درمیان دو تاریخ ایران
زندگی کردم وهمه کوششم شناخت روحیه این ملت بود ، ملتی
که خودرا نجیب ورشید مینامید ! از فرط بیچارگی نجیب وسر
به زیر ماند واز فرط بدبختی تن به حقارت داد .
در طول این سی سال آنچه که باید بشود شد وآنچه را که برایمان
در کوزه پنهان کرده بودند امروز به ثمر رسید ، نه شراب شد
ونه سرکه ، مخلوطی از این دو ، هنوز طالبان در اطراف مرزها
نشسته اند بانتظار فرمان ودردرون نیز نزاع بین سران قوم وقدرت
است ودراین میان تنها جان مردم بیگناه که به عشق آزادی برخاسته
وامید آنرا دردل میپرورانند ، بر باد میرود مانند همان تمدنی که داشت
شکل میگرفت ودردرون خفه اش کردند واین حیوانات عصر هجر ر ا
برایمان به ارمغان آوردند .حال به کدام سو میرویم ؟ بازهم میل داریم
که :
زیر لوای یک رهبر سینه بزنیم؟ یا به راستی به آن حد از شعور
فکری رسیده ایم که بتوانیم خودمان سرنوشت ساز باشیم بدون
دخالت دست ؟!!!!.
..............ثریا .اسپانیا . سه شنبه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر