تو حق تداشتى بميرى
اگر من با تو ميامدم ، آيا هنوز زنده بودى ؟ آخرين نگاهت در آخرين لحظه خداحافظى درفيلمى كه از تو تهي كردند همان نگاه آشنا بود همان نگاه نوازشگر ،
خودمرا سر زنش كنم ؟ نميدانستم در آن سر زمين كه امروز برايم از همه جا ناشناس تر است بر من چه خواهد گذشت ؟ نيمى ازجان من دراينسوى بود .
لزومى نداشت من در كنار تو خودمرا به نمايش بگذارم ، عشق من وتو در سر تأسر ايران زبانرد است ، من بخانه شما آمدم در كنار. منقل پدرت وبوى چادر نماز مادرت و خانم برادرت كه هنوز اولين بچه اش را در بغل داشت ،. من چشم براه تو بودم وتو در اطاقت ميان دوستان وهم وسالهايت داشتى ساز تازه ات را نوازش ميكردى اخم كردم عصبانى شدم از خانه بيرون آمدم اتوبوس عوضي سوار شدم به دنبالم دويدى وگفتنى اين اتوبوس به قم ميرود نه به تهران ،
هفته ها درانتظارت نشستم ،هفته ها به ماهها وسپس به سال كشيده شد معلو م گرد يد ترا به سربازى برده اند انهم به جزيره خاش
تا آنكه روزي با همان لباس سربازى باتفاق بسر عمه ات به دربخانه ما أمدى سراسيمه خودم رادر آغوشت انداختم ،
امروز عكس ترا روبرويم گذاشتم همان عكسى كه از امريكا برايم فرستادى وتازه چًشمانت واعمل كرده بودى با يك عينك شيك ،حال ديكر شبها تنها نيستم ، عكس ديگرت راكه در اسپانيا برايم امضا كردى به همراه سى دى هايت روي آيينه گذاشتم ،
ديگر شبها نخواهم ترسيد ، ان يك جفت گشواره وآن كيف مليله دوزى كار اصفهان هنوز درون كيسه جاى دارد وعجب آنكه پس از پنجاه و اندى سال نپوسيده عكسهايى كه باهم در اسپانيا دخترم از ما گرفت ،وعكسهايى كه هر هردو جوان بوديم تو از من ميگ فتى ، در ميگون ، در راه كندلو ، مانند يك پدر به بچه لجباز وتخس خود كنار ميامدى ، آه ديگر كجا عاشقى مهربان و پدر جنين نازنين خواهم يافت ؟
تمام روز گريستم ،وناهارارا بايد بمنز ل. دختر بزرگم بروم
، روزى هر دو را روبروى تو نشاندم وگفتم كدام يك از اين دو شبيه جوانى منند. ،نگاهى به هر دو انداختى وگفتى هر دو چيزى از تو به ارث برده اند اما چشمان دختر كوچكت بتو شبيه تراست وسپس گفتى " هيچكس مثل تو نبود ،قدر خودت را ندانستى" راست گفتى هيچكس در دتيا شبيه من نيست ومن قدر خودمرا نتوانستم بشناسم .
چرا رفتى ، با رفتن تو دتياى من خالى شد ،خودم خالى شدم ، شبها در رويا درون كوچه هاى هاى خلوت وتاريك تنها ميدوم به. دنبال كسيكه ديگر پيدايش نخواهم كرد . ايكاش مهين را پيدا ميكردم وكمى بغضم را تسكين ميدادم ، حال اطراف تو هم خالى شده برادر زاده ها وخواهر زاده ها نميدانم بانو تو ران خانم هنوز زنده اند يا او هم رفته . پايان. دردنامه امروز من.
شنبه ١٩ نوامبر ١٣٩٥ ،اسپانيا
