شنبه، آبان ۰۱، ۱۳۹۵

و.... بقیه داستان /بخش هشتم

در سکوت نشسته بودم وباو گوش میدادم ، حرف زدن بیفایده بود من درس سیاست نخوانده بودم از سیاست بیزار بودم ، دردرونم هزاران اما وافسوس بود ، او ادامه داد:
روزیکه ترا دیدم  در تو چیزی شبیه  (او)  بچشمم خورد تو او بودی ، استقامت ، شهامت ، وبتو پناه آوردم  ، دیگر مرا ببخش ترا دوست میدارم  اما برایم از منطق حرف مزن  منطق به درد مرده ها  میخورد .
دیگر چیزی نمانده بود که ندانم ، رابطه اش باآن  جنرال وسپس مرگ او آوارگی این  وبی هیچ هدفی راه میرفت  مانند یک مومیایی زندگی او مانند بند ناف با و وصل بود وسپس این بند بریده شده واین بچه روی زمین افتاده  است ، حال رفتن اورا به شهر نزدیک میفهمیدم هر بار میرفت خونش را آزمایش میکردند دوگاهی خون تازه باو میدادند  .
دیگر انگیزه ای  برای ادامه دان با او نداشتم  همه چیز روشن شده بود واز ان شب بعد  جدا میخوابیدیم مانند دو دوست .
وکاغذهایی را که قرار بود پر کنیم دست نخورده روی میز تلمبار شده بودند ، باید آنهارا درون بخاری دیواری میسوزاندم .

بخش نهم -
هر انسانی یا از طریق عشق ویا شرف با زندگی مرتبت میشود  ، دیگر چیزی برای من دراین سر زمین یخ نمانده بود . او گفت :

من یهودی زاده شدم  بنا بر سنت ها  باید کاری را که دوست ندارم انجام دهم  تو هم باید کاری زا که دوست نداری انجام دهی  برخلاف ایده وعقیده ات همه میتوانند دروغ بگیوند  وهمه ممکنست دروغهارا باور کنند  اما چشمها نمیتوانند دروغگو باشند مردمک دیدگان ما زبان راستگویی دارد ، شانه های مرا محکم گرفت  وگفت من درحال حاضر تب دارم  میدانی ؟ تب دارم گرمای شدیدی از درونم شعله میکشد غیرا زآتش چیز دیگری درمن نیست آتش که بلغزد  شعله دیگری بر میانگیزد .
من بیمارم ،  این غم سالهاست که درونم را میکاهد  مرا میگدازد  ، من بارها در پنهانی گریستم  تو یک تخته سنگی  ، یک تکه یخ  مانند همین یخهایی که به شیشه ها چسپیده مانند همان قندیلهای آویزان  تو تنها در انتظار یک الماسی تا ترا بتراشد ، دریای از غرور ، برای هیچ ، ساکت ، صبور وآرام ومن دردمیکشم  من درانتظار مرکم  این را بفهم .
تو مانند یک گل لاله  که از زمین کنده شده دراین لجن زار  سر زمین یخبندان  نمیتوانی رشد کنی  تو هم خواهی مرد میدانی چرا ؟ لاله ها سرخند ؟ برای آنکه همه با خون آبیاری شده اند !.
چه گوار نجات دهنده ما بود  ، مسیح آینده ما بود ...وزیر لب زمزمه میکرد .وهذیان میگفت .

دلم سخت به درد آمده بود ، دلم برایش میسوخت ، دستش را گرفتم  ، اما دستمرا کنار زد  ، طوفانی  شده بود که بر سنگلاخهای ناهموار سینه میسایید .
چه گوار ؟! همان مردیکه کلاهی بره بر سر میگذاشت ویک سیگا برگ  دردهان داشت !
  نامش را شنیده بودم  عکسهای اورا بارها دیده بودم  اما درکتابها نامی ا زاو برده نشده بود ، بردن نام او گناه بشمار میرفت وحال این قربانی چندم است ؟ . .......اد امه دارد
ثریا ایرانمنش " لب پرچین" 
یکشنبه 22./10 / 2016 میلادی /.
اسپانیا.