چند گردیم در این دیر کهن ، پیر شدیم
آنقدر بیهوده بگشتیم که دلگیر شدیم ........."بابا فغان شیرازی "
---------
روز گذشته از خرید باز گشتم اما دچار سرگیجه وحشتناکی بودم ، با خود فکر میکردم اگر در این گوشه بیفتم حداقل تا ساعت شش بعد از ظهر کسی باخبر نمی شود ، رابطه های ما تنها با چند کلمه لاتین روی اینستا گرام یا واتس آپ است نه بیشتر حتی ایمیلهای هم دیگر کار نمیکنند . رابطه ها باید کم شوند ، همه چند بسته شده مهمتر آنکه " خودی " و نا خودی " این دیگر نور در نور است !!
سر زمینی که روزی مانند یک نگین درخشان در جهان میدرخشید ناگهان ..... زیر روشد
امروز زیر نظر یک رباط بیمار که خود از راه دور کنترل میشود نه قلب دارد نه مغز و نه احساس تنها با پشتیبانی آتش به اختیاران دستور میدهد بکشید ، بزنید به بندید زندانی کنید دار بکشید گردن بزنید جنگ کنید درست مانند همان رباطهایی که " دیزنی لند" برای شستشوی مغزی بچه ها میسازد و جامعه ای پاک و خالی از هر آلودگی را مانند بهشت به همه نشان میدهد !!!
می گفتند که شاه روی فوتبال سرمایه گذاری میکند ؟ برای اینکه ما سرمان گرم شده واز سیاست فارغ شویم !! حال لجن بد بوی سیاست سر تا پای همه را گرفته امروز در همین سر زمین هزاران سیاستمدار از بند گسیخته مردم را به خیابانها میکشند ، آن گیس گلابتون با آن دندانها چندش آورش با آن خنده های بیرحمانه اش معلوم نیست چه کسی او را وارد گود سیاست کرده که نظم کشور را بهم ریخته است هرج و مرج باید همیشه حاکم باشد تا مردم فکر نکنند ، و ندانند که چه در اطرافشان میگذرد .همه تبدیل به یک شماره شده اند. ماند گوسفندان آنها را در خیابانها میدوانند و عوایدش را بالا میکشند مردم هم میدوند بی آنکه بدانند چرا ؟.
در گذشته درهمان ولایت کوچک و خاکی ما همه ما دریک کوچه زندگی میکردیم ، ارتباط ما با یک تلفن محلی و مرکز بود آنهم نه با شماره »هنوز شماره نشده بودیم « ! بلکه زنگ را میچرخاندیم " الو. ، مرکز ، خانه فلانی را بدهید ، چند دقیقه بعد با خانم یا اقای فلانی حرف میزدیم ، عمه جان من همسرش را از دست داده بود وبا دختری که به فرزندی قبول کرده بود خیاط خانه خود را اداره میکرد و حال آنکه مرکز تلفن هر روز باو زنگ میزد و حالش را میپرسد و میگفت اگر کاری داشتید فوری اطلاع دهید ، عمه جانم مهربان بود من بهترین ساعات عمرم را در خانه او و در خیاط خانه او و در کنار کلوچه های خرمایی او و در اطاق بزرگ فرش شده زیر نور آفتاب در کنار حوض لبریز از آب تمیز و گلهای لاله عباسی میگذراندم تا اینکه عمه جان فوت شد و ما در خارج شهر یک خانه بزرگ خریدیم که هنوز خیابانهایش خاکی بودند اما فورا تلفن وصل شد چراغ برق داشتیم ،بهشت من در همان خانه بود همان " پایاب " همان باغ بزرگ همان باغچه های لبریز از سبزیجات وهمان " گاو گردی که آب را به کرت ها میرساند و آن داربستهای انگور و درختان میوه که من مانند میمون از این درخت به آن درخت میپریدم و سپس با لبان و دستهای و لباس آلوده به رنگهای توت و البالو و انجیر خودم را به دایه ام میرساندم که لباسم را عوض کند تا کتک نخورم و.... بعد همه چیز تمام شد ناگهانی تمام شد .
در پایتخت من بیکس شدم نه پدرم بود و نه فامیلم درمیان مشتی مردم غریبه و ناشناس در عوض گنده گوزیهای فراوان دریک حرمسرا اوف .....وارد جهنم شدم .تا روزی که از آن شهر و آن دیار فرار کردم ،خودم نبودم .
هنوز روح من بر میگردد بخانه کوچکمان در آن شهر که دیگر وجود ندارد مانند شهرهای سودم و گومورا ویران شدند اما ما متعلق به قوم لوت نبودیم که لواطمان بر باد دهد ، قوم لوط بعدها آمدند هنوز هستند و خواهند بود .
شب گذشته کلیپی دیدم که در خانه های معروف و آنچنانی سر پرست خانه میگفت "
از دختر ده ساله تا زن شوهر دار پنجاه ساله در اینجا داریم زنانی که شوهرانشان میدانند آنها به چه کاری مشغولند اما چون اعتیاد دارند و مخارج و کرایه خانه شان گران است مجبورند تن بخود فروشی دهند و من مجسم میکردم که یک زن ، یک مادر با سینه های لرزان زیر پیکر یک غول بی شاخ و دم دست وپا میزند برای چند غاز، حال تهوع گرفتم ، نه گریه ام گرفت .
این بود ؟ این بود آن اسلامی را که میخواستید ؟ این بود آن دولت مهربان و رحیم علوی ؟ هنوز هم دست نمیکشند و هنوز هم بر هر سر دری نام خدا را که گم کرده اند یک الله یافته اند که برایشان از هر جهت مایه فراهم میکند .این " الله " همان شیطان آله واک " است نماد شیطان و شیطان پرستی .
نه دیگر به اخبار گوش فرا نخواهم داد آنها هم ترکیب مضحکی از این سر زمین را دارند کپی میکنند بی آنکه واقعا چیزی بدانند .
نه ! فکرش راهم نمی کنم ، میروم سرم را با چیزهای دیگر گرم میکنم .نوه ام در ماه ژوئن فارغ التحصیل میشود ! چه زود گذشت
خیلی زود گذشت تنها رابطه ما یک قلب قرمز است که هر شب برای هم میفرستیم و آن دیگران ناگهان قد کشیدن از من بزرگتر شدند من فرو رفتم ، کوچک شدم . اما روحم بزرگ است خیلی هم بزرگ و بخشنده و به کسی فکر میکنم که برایم لاله های سرنگون را به ارمغان آورد ..پایان /
کس ندیدیم که تلخی نشنیدیم از او
گرچه با پیر و جوان چون شکر و شیر شدیم
هرکجا دیده امید گشودیم به صدق
بیشتر از همه آنجا هدف تیر شدیم
ثریا ایرانمنش » لب پرچین « .اسپانیا / 07/ 11/2017 میلادی / برابر با 16 آبانماه 1396 خورشیدی !
