از صدای ریزش باران بیدار شدم ، قرار نبود دیگر باران بیاید قرار بود تنها ابرهای سیاه آسمانرا بپوشانند ، شب گذشته باهمان لباسی که درخانه پوشیده بودم خوابم برد حتی جورابها وروبدشامبر!!! نیمه شب از یک سرمای ناگهانی برخاستم ، گویی بادی سر بر رویم وزید ورفت ، با اینهمه لباس زیر لحاف وپتو وروتختی این سرما چه معنا داشت ؟ ساعت سه ونیم بود ، آخ/ باز باران لعنتی ، این دیگر رحمت نیست ، زحمت است ، بفکر بچها بودم ، دوتای آن میبایست یک جاده لغزنه ویرانشده را طی کنند تا به آفیسها برسند سر ساعت!! یکی دیگر پرواز داشت ! باران بی آنکه بفکر ما آدمهای روز زمین باشد همچنان میبارد وویران میسازد . اینجا این شهر تیره غربت ، گویی دارد سرنوشت جهانرا به پایان میبرد ، خوب کجا میتوان رفت ؟ در سرزمین یخبندان وقطبی ؟ در بازار بلبشوی اروپا ؟ اروپای زوار دررفته که دارند با زور نوار چسپهای ارزان قیمت آنرا بهم میچسپانند ، یکی نگران انتخابات ایتالیاست ، دیگری نکران انخابات سر زمین دیگر ،اروپای کوک شده به هم وصله های ناجور لحاف چهل تکه با زبانهای مختلف ، ادیان مختلف ، نه زیر باران نباید رقصید ، زیر باران باید مرد ، نه عشقبازی کرد از آن بارانی که لطافت داشت وروح را جلا میداد دیگر خبری نیست ، هرچه هست بیماری است اسیدی ودستکاری شده ، سری به خیابان خاموش زدم هنوز خبری از چراغانیهای بازی کریسمس نیست ، اما ریزش باران ادامه دارد ،
خوشا به سعادت آنها که کره الاغ به دنیا آمدند وخر هم از دنیا رفتند ویا مثل ومانندشان هنوز وجود دارد .
شب گذشته نگاهی به دستهایم انداختم دیگر آن لطافت وظرافت آنها از بین رفته ، به هنگام بغل گرفتن پسرم دیدم تنها سرم تا سینه او میرسد از یک وشصت پایین تر آمده ام دیگر از آن کفشهای بلند پاسنه صناری هشت ودوازده سانتی خبری نیست ، روی پله های هفتاد ایستاده ام پله ها تاریکند ، باید کورمال کورمال این راه را طی کنم ، کجا بر زمین خواهم افتاد ؟ معلوم نیست .
خواب از سرم رفت ، با دستهایم مانند برف پاکن به روی صورتم میکشیدم تا گذشته هارا فراموش کنم ، حالا در بن این خانه متروک در فراموشی ایام دارم خودرا فریب میدهم ونگرانم .
روزی نوشتم که با ابلیس پیوند بسته ام تا همیشه جوان بمانم ، حال دیگر این پیوندرا شکسته ام میل دارم هرچه زودتر راه را طی کرده به پایان آن برسم پایان خوش حد اقل ، راهی طولانی آمده ام ، هرچهرا اندوختم درکف مشتم باد برد خوب کسی که دزد است درخانواده دزد بزرگ شده وکسی که آدم میکشد در یک خانواده قاتل رشد کرده اصل بد نیکو نبوده است وبقول شاعر " آنکه امروز بود سیم وزرش / یا خودش دزد بوده یا پدرش /! حال عکسهای ایرانیان موفق!!! را برایمان آگراندیسمان میکنند ، همه با پول شروع کرده اند .سی سال است بچه های من کار میکنند هنوز قسط وام خانه هایشان مانده وام تحصیلی نوه ام مانده ، سی سال است هر روز راهی را طی میکنند میروند وبرمیگردند وهرچه را که دارند دودستی ئتقدیم دولت میکنند ، تقدیم قانون ! همه هم تحصیلات خوبی داشته اند وشعور بالایی اما نه دزد بودند ، ونه بفکر بردن مال کسی واگر دستشان رسید نانشانرا به دیگری که گرسنه بود دادند مانند مادر احمقشان .
بانوی تیربخت ! از بیم گناهان ناکرده ات بخواب نمیروی ؟ ویا به ناچار مجبوری دست به اسمان برده از خدای نادیده کمک بگیری که جوجه هایترا دراین دنیای وحشناک ومیان جانیان وآدمکشان ودزدان وآدمخواران حفظ کند ، آلیس کوچولوی نادان ! بخشایشی درکار نیست ، پس از بیرون شدن آدم وهوا ازبهشت رنج را با سرب برپیشانی یک یک ما نقش زدند تنها آنهایئ رنج نمیبرند که با ابلیس همراهند .
تو نقابت را بالا زدی همه چهره اترا دیدند ودیگر کسی نیست تا ترا نشناسد ، هم سیرت وهم صورت خودرا به عیان گذاشتی
حال جان وتنت زاده قوت دیگران شده وجسمت روبه زوال میرود .
نگاهی به کتب درهم ریخته ام انداختم ، نه دیگر میلی بشما هم ندارم باندازه کافی خوانده ام دیگر بس است تنها فهمیدم یک عمر دور خودم چرخیدم وامروز دچار سر گیجه شدم .
باران ، بس کن ، کافی است همه چیزدراین سر زمین درحد افراط وتفریط است تنها دوفصل هست تابسانی گرم طولانی و پاییزی بارانی وخیابانهایی که چهره شان با یک باران عوض میشود مانند زن بدبخت تیره روزی که ناگهان عریان شود وچهره نامطبوع وبوی گند بر میخیزد . دیگر سالهاست که زیبایی مرده نمیتوان با زیباییهای مصنوعتی روی اینستاگرام زیست .
بر خیز صبح هنوز فرا نرسیده حجم سرد پاییزی تنها سرمایش بر روح تو نشسته ؛ دیگر نه روز را میدانی ونه شب را میفهمی این زندگی تست بر خیز به آیینه بنگر وبپرس من کیستم . پایان
ثریا ایرانمنش " لب پرچین"
05/12/2016 میلادی/.
اسپانیا.
