پنجشنبه، مرداد ۰۱، ۱۳۸۸

تمام

نا امیدی بر دلم نشست درحالیکه ملتی به دنبال سرنوشت وآرزوهای

خود میدود ، آقایان از اینکه توانسته داند با عراق بر سر یک میز

بنشینند سخت خوشحالند !!!! وهنوز امیدوارند که باهمین دولت

فعلی ایران مذاکره کنند ودستور مذاکره روی میز ا ست ؟!

وجناب حضرت مبارک در ارک سفید دلهره دارند که چه خواهد شد

هیچ ؛ جناب  ، شما سرجایتان محکم بنشید که پایه های تخت شما را

کسانی روی دوش دارند که شما را برتخت نشاندند ، مهم نیست اگر

هزاران زن ودختر ومرد وپیر وجوان ایرانی جان میسپارند ، مهم این

است که شما وهم تایان خود دراروپا شکمتان سیر شود .

بقیه شعر است ، شعر وسرگرمی وبا زی با بند سبز وسیاه .

............ ثریا /اسپانیا. پنجشنبه 23-7-

 

هیچ نظری موجود نیست: