دل من آیینه ای صاف ،که پر از نقش تو بود
دیگر آن آیینه که کز نقش تو پر بود ،شکست
آفتاب دلپذیری بر پنجره اطاقم نشست ، چشمانم را گشودم ، مدتی طول کشید تا بدانم کجا هستم ، رویاهایم عمیق بودند ، مطابق هر صبح اخباررا خواندم ، حال تهوع گرفتم ، اخبار لبریز از کشتن ها، فرو ریختن ها و خود فروشیها وفروختن وتکه تکه شدن سر زمین ایران زمین بود، که باید تجزیه شود واین نقشه از پنجاه سال پیش ریخته شده بود ، حال خوزستان پرچم خودرا بلند کرده ، فردا کردستان هم پرچم خوارش را به نمایش میگذارد ، و پس فردا آذربایجان هم میرود ومیماند همان قطعه خاک خشک بی آب وبی علف تلویزیون من وتو با کمال پررویی یک عرب زاده را دعوت کرده بنام حامی حقوق بشر ودخترک عرب میگوید که : آب رودخانه کارون مارا !!!! به جاهای دیگر فرستادند !!!
بلند شدم وبا خودم گفتم :
بتو چه ، تو که ایرانی نیستی ، تو اسپانیایی هستی ودر سوگند نامه ات یاد کرده ای که از اسپانیا حمایت کنی ، پسرت درملیتار اسپانیا خدمت کرد ، بتو چه ، سگ خور بگذار عربهای بدوی شتر سوار اهواز وخوزستان را هم ببرند وتقدیم اربابشان کنند ، بتو چه ؟ تلویزیونرا روشن کردم درمیدان صلح مادرید غوغا بود ، چه خبر است ؟ وای خسته شدم ، تلویزیونرا خاموش کردم برگشتم بسوی همین صقحه ودر یکی از سایتها خواندم که در امریکا کارخانجات تامین مواد غذایی حتی بکار گرانشان اجازه رفتن به توالت را نمیدهند درعوض به آنها پوشک داده اند ، حال حساب کنید در یک مرغداری با صد ها هزار مرغ وجوجه وتخم مرغ بوی گند شاش کارگران هم در هوا موج بزند ومرغهای بیچاره آن هواراتنفس کنند ، بعد به کشتارگاه بروند ومادر سوپر مارکتها تکه تکه آنهارا به قیمت یک مزرعه بخریم ، بپزیم وبریزیم دور ، !!
نه بهتر است همه چیز را فراموش کنم شخصی نوشته بود ما خود خراب شدیم نه دنیا ، حال بهتر نیست که در زیر این طاق طلایی آسمان پیکرم را به دست آفتاب بدهم وبگذارم که تنم مانند اکلیل شود ؟ پرنده صبح زود آمد خواند ورفت ، باید برگردم به دنیای ذهن خودم .
روز گذشته فیلم ( دارلینگ) جولی کریستی را میدیدم ، آه آن روزها لندن چقدر دوست داشتنی وزیبا وخلوت بود ، نه از عبا پوشان روبنده پوشان خبری بود نه از چادر شب پوشان ، همه چیز شیک ، فروشگاه بزرگ بارکرز که من ملافه های خودرا از آنجا خریدم باز بود ، خیابانها خلوت ، رستورانها شیک ، مردم همه شیک سالهای هفتا د بود سالهای آخر عمر دنیا .
امروز دنیا مانند یک عقاب پیر نگون بخت دارد درشعله های خشم مردمی میسوزد که نه کار دارند ونه نان ، درعوض در کاخ بزرگ ویندورز جشنهایی بمناسبت نود سالگی ملکه بر پاست ومرا بیاد ( موبت شو) انداخت .
کویر بلاکش در گرداگرد کرکسان ومرغان لاشخور دارد تکه تکه میشود ، دلم پر است اما جای گفتگو نیست .
عکسی دیدم از ملکه وشاه اسپانیا ، ملکه صوفیا جلوی شاه ایران زانو زده بود ! وادای احترام بجای میاورد ، حوب این کار درستی نیست ملکه صوفیا از نظر مقام وپشتوانه از شاه ایران بالاتر بود اما آنموقع اسپانیای فقیر احتیاج به کمک داشت وخوان کارلوس بوربون خم شده بود ، دراینجا دون خوان کارلو س وشاه تنها دست بانوانرا میبوسیدندکسی خم نمیشد نهایت احترام سرشانرا خم میکردند وهنوز هم این رسم ادامه دارد .
چه آفتی است غمگین بودن ونگریستن ، چه آفتی است که مانند برگ خزان برگهایت پریشان میشوند ، چه آفتی است که شبها درون اطاقت سرت را میان بالشت فرو میبری ومیگریی ، تبعیدی ابدی ، این خاک متعلق بتو نیست ، این اطاق متعلق بتو نیست این آدمها از خون تو نیستند ، اما آنهاییکه درآنسوی دنیا ودر سر زمین من زندگی میکنند ، آیا از خون منند ؟ نه ! آنها یا عرب زاده هستند ، یا ..... بهتر است سکوت کنم فردا مرا بجرم دخالت در سیاست ویا ( ریسیستی) مجازات میکنند ، دیوار موش دارد موش هم گوش دارد ، امروز سرمایه های کلاننند که حرف اول را میزنند ، چند کلمه تو ارزشی ندارد گویی مکسی وزی میزند ومیرود همچنانکه پشه ای ترا گزید ورفت ، کمی جایش خارش گرفت اما دیگر اثری از آن نماند .
سعی کن باین خاک دل ببندی ودرهمینجا خاکستر شوی ، کسی چه میداند؟ فردا چه خواهد شد ؟!
.................
شکسته بال عقابم ، تنیده ام در شن گرم
نگاه تشنه من ، درپی سرابی نیست
دلم به پرتو غمناک ماه خرسند است
که درغبار افق ، برق آفتابی نیست
کنون بخویش نظر میکنم ، چو ماه درون آب
تنم ز روشنی سرد خویش میلرزد
جهنمی که دراو سوختم ، فروزان باد
که شعله اش به نسیم بهشت می ارزد
روانت شاد نادر جان .
ثریا ایرانمنش / اسپانیا / 16/5/2016 میلادی /.
