باغ زيباى عشق
نخستين آدم روى زمين در بوستان عشق ،زيست به آغواى مارى خوش خط وخال ،كنايه از عشقهاى امروز است وماران خوش خط و خال ، ظاهرا انسان نميبايست ميوه معرفت را بخورد وهمچنان يك گوساله در بهشت خداوند بچرد به همبن دليل نافرمانى رانده درگاه خدايش شد .
از آن زمان ، بشر در تبعيد وآوارگى بسر برد وميبرد ، زيستن در بهشت خداوند هر چقدر هم دلپذير باشد بدون معرفت بى ارزش است ،
نخستين انسان كه بود ، وچگونه عشق به قلبش راه يافت وسپس به بقيه آدميان آموخت كه عشق مراد زندگى است ، خدايان بيشمارى از عشق متولد شدند ، آمدند ورفتند ،
امروز من به زبان مردم حرف ميزنم ومينويسم ، اما كمتر كسى خواست تابفهمد ، دين آمد ، عشق دردلها مرد سپس عشق تقسيم شد بين ارواح نامريى ،ً وامروز هركجا كه فهم نكته اى را احساس نكنند از روى آن ميپرند ، ومن هركجا فهم نكنم ميايستم تا بفهمم آنرا ميجويم وميجوم اگر زير زبانم تلخ بود ، آنرا تف ميكنم ، براى پيشرفت در كارى بايد مردم را به دنبال خودكشيد ، بدون مردم پيشرفتى حاصل نميشود ، امروز هيچكس به دنبال كلمات گمشده نميرود ،تنها جرينك جرينك سكه هاى طلاست كه خوش آهگند ، كشيدن مردم بسوى عشق ،مانند كشيدن كوهى به آسمان است ، ومن هرچه بنويسم ،براى انديشيدن نميخواهند ،به اكراه ميخوانند ، سپس در همانجايى كه بوده اند مياستند. وچنگهايشان را در همانجا كه ايستاده اند فرو ميكنند تا ازجا نجنبند ،همانطوريكه آزادى خودرا از دست دادند وبه چنگال اسارت افتادند امروز همه دارند به سوى پايين ميغلطندند هرچه هم بخواهى آنهارا بالا بكشى سنگين تر ميشوند ونفس من تنگتر !!.
روزى نوشتم وگفتم كه عشق هميشه در من هست اگر چه خاموش باشد مانند برفى كه در تاريكى نشسته تنها چشمان تيز بين زيبايى أنرا درك ميكنند ، اين عشق ناگهان ميدرخشد. وگويا ميشود فرياد ميشود و به حريق مبدل ميگردد ميسوزد ميسوزاند.
امروز در مرز ايستاده ام ، روى خط راه ميروم ، انتهاى جاده نامعلوم است من در وسط جاده ميايستم تا لحظه اى درنگ كنم ، أبى گوار از سبوى عشق بنوشم ، در بوستان پر كل إن گردش كنم ورايحه أنرا به مشام جانم برسانم و سپس تكه اى از إنرا با خود همراه ببرم مانند كل سرخى تا پژ مرده نشده اورا ببويم ،واز رايحه آن سر مست شوم ، واى بر دلهايى كه سخت وسنگى اند ،مغزهايى كه خامند ونا پخته ويا درونشان خاليست ، آنها چه ميدانند عشق چيست ،كورند ولآل ودر پى أن گمشده دوان ، يكى به دينش ميتازد ديگرى به جواهراتش،سومى به ارقام حساب بانكيش ، من ،اما به عشق ميانديشم ، خون در رگهايم بسرعت حركت ميكند ، قلبم ميطپد صورتم گلى ميشود ،چشمانم برق ميزنند ، عشق خودرا هويدا ميسازد، چشمانم رسوا گرند ،
فرشته ،عشق نداند كه چيست / بياور شرابى وبر خاك آدم ريز ،
ثريا ايرانمش ، (حريرى) ،اسپانيا
يكشنبه ١٣/١٢/٢٠١٥ ميلادى
