عاشقی سرمست وبی پروا منم / بی خبر از خویش واز دنیا منم
در دل دشت جنون ، آواره ام / گرد باد سر کش ، صحرا منم
رنگ آسایش ندیدم درجهان / موج بی آرام این دریا منم
از غم بی همزبانی سوختم / شمع بی پروانه تنها منم
درنگاه سرکشم ، پنهان تویی/ دردو چشم دلکشت پیدا منم
گرچه همچو شمع ، یک شب زنده ام / فارغ از اندیشه فردا منم
بسکه با جان ودلم آمیختی / کس ندانست که این توهستی یامنم
------------------------------------- بهار یگانه
باد زمستانی فرا میرسد ، همه گلها درون خاک خفته
درمیان باد وطوفان ، پرندگان به سفرزمستانی خویش میروند
دلم لبریز از درد است
میلی به گریستن ندارم
نمیدانم آنچه میبینم خواب است یا کابوسی دهشتناک
آیا ممکن است رازی دردل این جهان نهفته باشد
آسمان تاریک و ؛ گلهای سرخ پژ مرده وبلبل خاموش
زاغان وبوم های مرگ آواز سرداده اند که" زمستان فرا رسید "
ثریا / اسپانیا/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر