الهی ، سینه ی بی کینه ام ده /دلی روشن ترا زآیینه ام ده
الهی بر دل من بخش ، نوری /کرم فرما ذوق حضوری
که بیزارم ایز این افسردگیها /از این دمسردی ودلمردگیها
نه از چشم سیه مستی نگاهی / به این دلخسته با شد گاه گاهی
نه با تا ب سر زلفی قراری / نه درکوی دل آرامی گذاری
نه غمگینم ز جور نازنینی/ نه شاد از دلبر مهر آفرینی
پریشان نیستم ز آشفته مویی/نه درچوگان غم سرگشته گویی
چه گویم ؟ من چه گویم من چه گویم / به بزم می کشان خالیست سبویم
دراین ویرانسرای آشیان سوز / که از شب تیره تر باشد مرا روز
کسی را پرسشی از حال ما نیست /نمیدانم که باما ، آشنا کیست ؟
همه نایم ، نوای بی نوایی/ غریبم دردیار آشنایی
نمیخواهم از تو نام ونشان را / طریق آشکارا ونهان را
مرا ازجام عشقی ساغری ده / دلی آشفته پر سودا سری ده
بسوزانم درون آتش عشق /فروزان شعله های سرکش عشق
چنان کزمن نماند خود نشانه / دراین دریای ناپیدا کرانه
که دریا دریا همه آب است آب است /عبث این خودنمایی از حباب است
دراین دریای بی پاین حبابم /ولی غافل زاصل خود که آبم
خوشا آنان که از خود دیده بستند / حباب خودرا پرستی را شکستند
آدینه 5/12/ 45/ از دفتر چه های روزانه .
----------------------------------------------------------
ثریا ایرانمنش .پنجشنبه 14 آذرماه 1392/ 5 دسامبر 2013 میلادی / اسپانیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر