دریای نا آرام

الهی ، سینه ی بی کینه ام ده /دلی روشن ترا زآیینه ام ده

الهی بر دل من بخش ، نوری /کرم فرما ذوق حضوری

که بیزارم ایز این افسردگیها /از این دمسردی ودلمردگیها

نه از چشم سیه مستی نگاهی / به این دلخسته با شد گاه گاهی

نه با تا ب سر زلفی قراری / نه درکوی دل آرامی گذاری

نه غمگینم ز جور نازنینی/ نه شاد از دلبر مهر آفرینی

پریشان نیستم ز آشفته مویی/نه درچوگان غم سرگشته گویی

چه گویم ؟ من چه گویم من چه گویم / به بزم می کشان خالیست سبویم

دراین ویرانسرای آشیان سوز / که از شب تیره تر باشد مرا روز

کسی را پرسشی از حال ما نیست /نمیدانم که باما ، آشنا کیست ؟

همه نایم ، نوای بی نوایی/ غریبم دردیار آشنایی

نمیخواهم از تو نام ونشان را / طریق آشکارا ونهان را

مرا ازجام عشقی ساغری ده / دلی آشفته پر سودا سری ده

بسوزانم درون آتش عشق /فروزان شعله های سرکش عشق

چنان کزمن نماند خود نشانه / دراین دریای ناپیدا کرانه

که دریا دریا همه آب است آب است /عبث این خودنمایی از حباب است

دراین دریای بی پاین حبابم /ولی غافل زاصل خود که آبم

خوشا آنان که از خود دیده بستند / حباب خودرا پرستی را شکستند

آدینه 5/12/ 45/ از دفتر چه های روزانه .

----------------------------------------------------------

ثریا ایرانمنش .پنجشنبه 14 آذرماه 1392/ 5 دسامبر 2013 میلادی / اسپانیا