همزاد

 

من این نکته نوشتم که غیر ندانست 

تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

 

سلام همزاد عزیز!  امروز می خواهم یک روایتی کوتاه دربارۀ تو وخودم بنویسم.  ما هردو با فاصلۀ یکسال تفاوت به دنیا آمدیم.  تو در کلاس آسمانی، شاگردی خوب و کوشا بودی.  به همین دلیل هم معلم آسمانی ترا برگزید و مبصر دنیا کرد.  اما بمن دو پر کوتاه مثل پروانه داد و مرا از کلاس به زمین فرستاد. 

 

من در کلاس، تنبل و بی حوصله و خارج از آنچه که باید یاد بگیرم تا در دنیای آینده آنرا بکار بندم.  فقط نظاره گر ابر ها و ستارگان و ماه و خورشید و ستایشگر معلم مهربانمان بودم.  در میان راه جادوگر سرنوشت با یک قیچی بزرگ همان دو بال کوجک مرا نیز برید و من باسر به میان یک دشت خالی و خشک و بی آب افتادم.  در عوض فرشتگان درگاه باریتعالی برای تو تختی آماده کردند و با چهار نگهبان بهشت ترا به زمین فرستادند.

 

هر دو تنها به دنیا آمدیم بدون خواهر و برادر و خیلی زود پدرانمان را ازدست دادیم و در خانۀ (دیگری) رشد کردیم.  جادوگر سرنوشت ترا بیشتر دوست داشت، چرا که ترا به عرش رساند  ومرا به بوریا.  اگر من عجله نکرده بودم و زودتر از تو به زمین نیامده بودم شاید وضع عوض می شد!!!

 

پدران ما هر دو در یک محل و کنار هم بخاک سپرده شده بودند، اما هنگامی که تو با پسر شاه پریان عروسی کردی به دستور تو رفتند تا آرامگاه پدر ترا بیارایند و میله های آهنی مفبره پدر تو گور پدر مرا ناپیدید ساخت!! هر دو به فاصلۀ یکسال به خانۀ بخت رفتیم.  (باز من عجله کردم و زودتر از تو رفتم)؟!  تو با پسر شاه پریان عروسی کردی و من با پسر مادر فولاد زرۀ دیو.

 

همزاد عزیزم، نگهبانان بهشت که ترا از عرش به زمین آوردند همیشه مواظب تو بودند و هنوز هم هستند! اما من تنها، بدون همراه و همزاد و هیچ توشه ای در کویر براه افتادم.  تو در شهر جادویی در میان فرشتگان زمینی سرگرم خوشی و کامروایی بودی، و من در زمین خشک بی برکت به دنبال سراب و آب می گشتم.

 

همزاد عزیزم، هر دو خیلی زود تنها شدیم  و نشستیم به خاطره نویسی ایام خوش و ناخوش گذشته.  خاطرات ترا مانند برگ زر بردند و خاطرات من در میان جعبه های مقوایی بوی نم گرفت!!؟

 

نگهبانان بهشت هنوز مواظب تو بودند اما من میان جادوگران سیاه پوش از ترس بخود میلرزیدم.  همزاد عزیرم، شاید تو قبلا در آسمان شاگرد خوبی بودی که ترا با این شکوه وجلال به زمین فرستادند، کسی چه می داند؟ مرگ ما هم بفاصله یکسال تأخیر اتفاق خواهد افتاد: اگر من بروم سال بعد نوبت توست!!

 

فرق این مرگ این است که مرگ تو پرسر وصدا و دنیا گیر می شود، اما مرگ من در سکوت و بی کسی و تنهایی اتفاق خواهد افتاد.  امروز تنها یکی از خانه های تو در اطراف دنیا دارای بیست اطاق است، و خانۀ من تنها یک اطاق می باشد!  تو در شهر فرشتگان در میان خیل سواران و نگهبانان بسر می بری و همۀ درها به روی تو باز است. اما من درجهنم نشسته ام و همۀ دربها به رویم بسته است.

 

همزاد عزیرم تو هیچگاه مرا نخواهی شناخت و نخواهی دانست که کی هستم.  امروز صبح که مشغول درست کردن صبحانه ام بودم بیاد تو افتادم و فرق میان صبحانۀ خودم با تو بیادم آمد.  برای تو از بهترین نوع میوه ها و مرکبات سبدی زیبا درست می کنند و روی میز گرانبهایی با ظروف قیمتی می چینند و بهترین نانهای شهر را برای صبحانه تو آماده می کنند و از نوع بهترین قهوه و شیر واقعی و کره و خامه و مرباها برایت یک صبحانه عالی ترتیب می دهند و نگهبانان بهشت هم مواظب هستند تا پشه ای روی آسمان صاف زندگی تو پرواز نکند!

 

همزاد عزیزم با همه اینها که گفتم، اما، من از تو خوشبخترم، برای آنکه (آزادم).