پاداش

تقدیم به: شاعرۀ نادیده و مهربان، بانو آریانه یاوری. با سپاس

آنکس که طعم و مزۀ عشق را نچشیده باشد

عشق به کام او تلخ است

آنکه در هیچ زمانی پیکاری نکرده باشد

و زخمی برنداشته

پیروزی برای او مفهمومی ندارد

آنکه در هجر و فراق عشق رنجی ندیده

کامیابی بهترین و شیرین ترین پاداش اوست

و ... آنکه تیر زخم زمانه و زبان ها را

بر سینه داشته

و رنج و درد را احساس کرده باشد

آنکه معنی شکست را چشیده

پیروزی وشادی برای او مفهومی دیگر دارند

.....

به دلجویی من برخیز ، شرابی به همراه بوسه ای

مرا میهمان کن

تا آشوب و هیاهوی دنیا را فراموش کنم

تو که ناشنیده ساز

پای میکوبی با آواز

سر بنه بر سینه ام تا برایت بگویم

از مستی های شبانه ام

شنبه

ثریا - اسپا نیا