امروز كه مردان درست كار را جای در ذلت و دزدان وخیانتكاران را
مقام بر اوج اقبال است ، اكنون كه حقوق همه حقیقت بینان پایمال شده
و امروز كه شرافت مملكت رو به زوال رفته ودزدان چپاوول گران بر ان
حكم میرانند ،
ای ازادی پدران ما ، ای كاخ رفیع درخشان ، ای گنبد طلا یی كه سر بر
اسمان لا جوردی سوده ای ، ای جایگاه فنا ناپذیر ،
امروز كه نردبان بلند ظلم و استبداد را بر دیوارهای تو چسپانده اند ،
اكنو ن كه هر روح قوی ضعیف شده ، اكنون كه راستی و درستی وخلوص
نیت ، و عظمت زیبایی را از بین برده اند ،
اكنون كه چشمان نا لایق و خائن ، شرافت / قانون / حق / افتخار / سوابق
درخشان / و سر انجام بزرگانی را كه در گور خفته اند ، به خواری می نگرند
امروز كه وضع بدین گونه اسفناك است ،
ای جلای وطن ،ای دردو رنج غربت ، ترا دوست میدارم .
ای فقر و بینوایی ، ای یاس و اندوه ، شما تاج افتخار من هستید .
كلبه خودرا كه درمعرض باد است ، دوست میدارم .
بر روی این تخته سنگ تیز و برنده ، از ورای ان میتوانم به دردها
اشنا شوم و ناله مادرانی را بشنوم كه درسوگ عزیزانشان نشسته اند
«پنجشبه / و جمعه و همه روز در غربت « .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر