Poem

I WILL be the gladdest thing
Under the sun!
I will touch a hundred flowers
And not pick one.

I will look at cliffs and clouds
With quiet eyes,
Watch the wind bow down the grass,
And the grass rise.

And when lights begin to show
Up from the town,
I will mark which must be mine,
And then start down!

Afternoon on a Hill
Edna St. Vincent Millay (1892–1950)

مانند مشتی اسكلت بی جان بی عشق ، بی احسا س و بی ا یمان ،
این روز ها دیگر كلمات كا ری از پیش ،
نمیبر نند .
كلا شنككف ها ،تا نگها ،و ..... مین ها،
كار كلما ت را انجا م میدهند ،
من نمیتو انم تفنگی به دست بگیرم ،
نمیتو انم با انها همكاری كنم ،
من در پیكا ر رزمجو ی انها،
همر اه نخو اهم بود.
اند یشه های من در هو ای زادگاهم،
پرو ا ز میكنند ،
بر فراز سركسا نی كه دوست میدا رم .
اند یشه های من رنگین كمان ،
ز ند گی من هستند ،
من جام باده به دست می گیرم ،
و از دور دست به دستها ی،
زنجیر شده ملتی نگاه میكنم كه ،
با همه درد ها و رنجها ،
سرود شا دی سر مید هند .
و ......به ساز » او « گوش می دهند ،
من مطمئن هستم روزی فرا خو ا هد رسید ،
كه زنجیر ها پا ره میشو ند ،
و “ پا بر هنه ها “ جا ی خود را ،
به كفش داران ،و ایستا دگا ن ،
به قا مت و ...... پا داران ،
خو اهند داد .

شنبه
نمید ا نم ا ین كلما ت بر ا ی چه كسا نی ات من میتو انم بهتر ین كلمات ر ا به زیبا تر ین شكلی بیا ر ایم ۰
و تقد یم كنم به ا نسانی كه صا حب شا یسته ترین سینه ها با شد امروز سینه ها مملو از كینه ها ست و دلها هو سناك و خا مو ش تنها بی درد و بی احسا س \

كسیكه در گناه شناور است ،در ا ندوه غرق میشود.
خون تمام افراد یكر نگ ا ست اما لیاقت ا نها فر ق میكند.
تملق یك سم شیر ین ا ست كه كم كم به ان معتا د خو اهی شد .
تهمت و ا فتر ا ما نند گرد ذغا ل است،نمیسو ز اند ، اما سیا ه میكند.
شرم خجا لت بی مو قع و بی جا نشا نه ضعف است .
نیكی بجای نیكی كا ر هر كسی است ،ا ما نیكی بجا ی بد ی كار
جو ا نمر دان است .
گاند هی میگو ید:
اگر بد ی را با نیكی پا سخ دهی ، پس نیكی را با چه پا سخ خو ا هی
داد ؟ . » كو جو انمر د ؟ « .
انسان از شكست بیشتر می ا مو زد تا ا ز پیر و زی .
و، مر د ان بز رگ را از دشمنانشا ن میتو ا ن شنا خت .

تو ماس جفر سو ن رئیس جمهو ر پیشین ا مر یكا گفته بو د:

تسلا ی دل من ا ینست كه در تمام دور ان حكو متم قطر ه خو نی

ا ز بدن شهر و ندی با تیغ جنگ بر زمین نر یخته .

و ....حقیت ا ینست كه ما یكبار بر ای همیشه » اعلامیه استقلا ل «

خو د را با همه مو اد اخلا قی كه در ان گنجا نید ه شد ه بود ا ستفر...

كر د یم .

جمعه ۲۸ می ۲۰۰۴ \ ۸ تیر ۱۳۸۳





گفتن حقیقت ا مر ی ا لز امی نیست ، اما ادعای حقیقت گو ئی كردن

و حقیقت ر ا نگفتن گناهی بخشش نا پذ یر است .





بر زنده باد گفتن این خلق خو ش گر

دل بر مبند كه یك تنه در سنگر ت كنند

گیرم ز دست چون تو،خیزد خیا نتی

خد مت مكن كه رنجه به سد كیفر ت كنند

فر ید ون تو للی