شنبه، خرداد ۰۹، ۱۳۸۳

كسیكه در گناه شناور است ،در ا ندوه غرق میشود.
خون تمام افراد یكر نگ ا ست اما لیاقت ا نها فر ق میكند.
تملق یك سم شیر ین ا ست كه كم كم به ان معتا د خو اهی شد .
تهمت و ا فتر ا ما نند گرد ذغا ل است،نمیسو ز اند ، اما سیا ه میكند.
شرم خجا لت بی مو قع و بی جا نشا نه ضعف است .
نیكی بجای نیكی كا ر هر كسی است ،ا ما نیكی بجا ی بد ی كار
جو ا نمر دان است .
گاند هی میگو ید:
اگر بد ی را با نیكی پا سخ دهی ، پس نیكی را با چه پا سخ خو ا هی
داد ؟ . » كو جو انمر د ؟ « .
انسان از شكست بیشتر می ا مو زد تا ا ز پیر و زی .
و، مر د ان بز رگ را از دشمنانشا ن میتو ا ن شنا خت .

هیچ نظری موجود نیست: