¡Dios!

 

دیروز زیر باران شدید و باد سرد آمد و دوباره سر حرف را باز کرد تا از (دیوس) بگوید.  باو گفتم: عزیز من دیوس آن نیست که آنرا در یک جایگاه پرجلال وجبروت گذاشته وهرروز برایش دعا بخوانی و یا هرچه داری نثارش کنی.  دیوس من در دل منست؛ پیدای ناپیدا، او بمن درس محبت یاد داده تا بهمه مهربانی کنم.  نمی دانم شاید او دنیای امروز را نمی شناخته است.

 

ما به دنیا آمده ایم تا در پوستی دیگر ولباسی دیگر قانون جنگل را ادامه دهیم.  می خوریم و یا خورده می شویم.  بعضیها مانند موش کور درون زمین پنهان می شوند و به هنگام گرسنگی به روی زمین می آیند تا طعمه ای پیدا کنند و سپس دوبار ه به زیر زمین فرو می روند و تا هنگام مرگ باین زندگی

ادامه می دهند.

 

ما نه شیر هستیم، نه روباه و نه کبوتر ونه مار.  گوسفندانی هستیم که عده ای از ما قوی تر ما را به چرا می برند تا پروارشویم وسپس از گوشت وخون و پوست ما تغذیه می کنند و یا ما را به آزمایشگاههایی که پنهان هستند راهنمایی کرده و ما را به زیر خنجر آزمایش می برند تا برای نسل آینده!! چیزی باقی بگذارند.

 

نگاهی به حاکمان گذشته بیانداز و حال دنیا را بببن.  ببین چگونه در کسوت پیر،  رئیس، رهبر، ارباب و غیره حکومت می کنند.  تاریخ پراز نام این جباران است اصلا تاریخ را برای همین عده نوشته اند.  عده ای از آنها دیوس ترا هم بالای سرشان آویزان کرده اند بدون آنکه بدانند (او) چه گفت!

 

ما همه درخدمت سیمرغ، عقاب وشیر هستیم، ونخواستم نامی از کسی ببرم که سالها بر سرزمین او حکومت وبصورت یک دیکتاتور مطلق فرمانروایی کرد، چرا که می دانستم او اعتقاد و ایمان راسخ باو دارد.

 

باو گفتم: دیوس من در قلب من است ومرا یاری می دهد تا به دیگران یاری وکمک برسانم؛ همین وبس.  گفت: امروز کمی عصبانی هستی، روز دیگری خواهم آمد!

 

جمعه