ثریا
ای ثریا که دل افروز منی
شاهد ناله دلسوز منی
بالله ای خلق که میخواره نیم
نیک سنجید که بدکاره نیم
نیست از خوان امیران خورشم
نیست از نان خسان پرورشم
نیست چون خلق گدایی کارم
کز گدایی بخدا بیزارم
منهم آخر پدری داشتم
گنج سیمی و زری داشتم
نیست گمنام به گیتی پدرم
همه دانند که به نیکی گهرم
کلک سوزان مرا تایی نیست
چون گهرهام به دریایی نیست
هیچ از خشم کسان باکم نیست
ترس اندر گهر پاکم نیست
حامی ملک ووطن کلک منست
هر که این خواست در سلک منست
نیست از قهر کسم پروایی
گویم آنرا که نخوانی جایی
در همه کار خدا یار منست
از بد خلق نگهدار منست
دکتر حمیدی شیرازی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر