دوشنبه، اردیبهشت ۱۸، ۱۳۸۵

انسان بزرگ!

 

انسان های بزرگ امروز! بزرگیشان به ارقام بزرگ بانکی و اتومبیلهای بزرگ، خانه های بزرگ و زندگی بزرگ و.... تهی مانند خودشان شکل گرفته است.

 

پرومته ها همه مصنوعی هستند و اگر کاری بزرگ انجام میدهند برای یک پاداش بزرگتر است.

 

تا وقتیکه چیزی دارم همه بخودشان اجازه میدهند که آن چیز را از من بگیرند وهنگامیکه چیزی کم داشتم ؛ آنها دیگر مرا نمیشناسند !!!.

 

روزی میخواستم  گریبان سرنوشت را بگیرم و به او بگویم که تو نمیتوانی به یکباره مرا به زانو دربیاوری.  امروز سرنوشت ومن رودر رو هستیم و آغاز جنگی جدید .

 

 

یک سینه سخن بر لب خاموش نشاندیم

یک ناله به کام دل غمگین نکشیدیم

دادیم جوانی و گرفتیم غم و درد

این بود متاعی  که چنین نقد خریدیم .

 

م . صبوری

 

هیچ نظری موجود نیست: