از هانریش هاینه : شاعر بزرگ المان
مرا پندها ی خوش ایندی دادند، با نوید سعا دت و احترا مات شادم ساختند ،
گفتند اگر شكیبا باشم كا رها بهتر خو ا هد شد ،میخو استند مر ا در سایه
حما یت خود جا ی دهند ،با همه اینها اگر ادم نجیبی به كمك حال من نمی امد ،
از گرسنگی مرده بودم ! من مر هون ان شخص ابرومندم ، خدمات او را فراموش
نخواهم كرد ،افسوس كه نمیتوانم ان انسان شریف را در اغوش كشیدهذوامتنان
خود را اظهار كنم .
برای اینكه ان شخص ابرومند خود منم !.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر