روز دوشنبه ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ برابر با ۱ بهمن ۱۴۰۳ مادر و مادر بزرگمان بانو ثریا ایرانمنش پس از یک بیماری طولانی که تن خسته او را روز بروز نحیف تر کرده بود دار فانی را وداع گفت و همه خانواده و دوستان وی را داغدار کرد. دیدن جسم ضعیف و در هم شکستهٔ او در این هفته های آخر بسیار دردناک بود ولی از اینکه از چنگ این بیماری مهلک رهایی پیدا کرد کمی برای خانوادهٔ او تسکین دهنده است.؛
بانو ثریا در این روزها و هفته های آخر توانائی نوشتن و حتی دیکته کردن را نداشت. این برای کسی که همیشه مینوشت - خاطرات، شعر، داستان، برداشت‌های سیاسی و غیره - بسیار سخت تر از خود بیماری بود. وی علاوه بر دلنوشتهایی که انها را در طی بیست سال بروی این بلاگ آورده بود، یاداشتهای بسیاری از خود بجا گذاشته که در طی هفته ها و ماه های آتیه رده بندی و بتدریج به چاپ و اشتراک خواهد رسید.؛
یادش بسیار گرامی
ثریا ایرانمنش (حریری)
بیست و شش امرداد ۱۳۱۶ - اول بهمن ماه ۱۴۰۳
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار ~ کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد
